Οικονομία

Κόπηκαν από φοροαπαλλαγές και κρατική επιδότηση της μείωσης ενοικίων του 40% τα νομικά πρόσωπα

φωτογραφία: ΙΝΤΙΜΕ φωτογραφία: ΙΝΤΙΜΕ
Δυσάρεστες εκπλήξεις περίμεναν τα νομικά πρόσωπα ιδιοκτήτες ακινήτων για τις προαναγγελθείσες φοροαπαλλαγές λόγω της υποχρεωτικής μείωσης που υπέστησαν λόγω covid19 στα μισθώματα τους. Με μία ξαφνική εγκύκλιο τα νομικά πρόσωπα εξαιρέθηκαν από την έκπτωση φόρων

Ουσιαστικά με την απόφαση του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης αποφασίστηκε η εξαίρεση των νομικών προσώπων –εκμισθωτών από τη φορολογική επιστροφή του 12% των μειώσεων μισθωμάτων, αλλά και από την πρόσφατα εξαγγελθείσα άμεση επιστροφή του 50% της μείωσης με καταβολή στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Δηλαδή, ενώ είχε εξαγγείλει, ήδη από την αρχή του πρώτου κύματος της πανδημίας, το εν λόγω μέτρο φοροελάφρυνσης,  εξαίρεσε εκ των υστέρων από τους ωφελούμενους του μέτρου όλα τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, και μάλιστα ενώ πολλές από τις επιχειρήσεις που διατηρούν ακίνητα, είχαν ήδη προβεί και σε εθελοντικές μειώσεις μισθωμάτων προς τους μισθωτές των ακινήτων τους.

Συγκεκριμένα, η πλατφόρμα για τις δηλώσεις Covid των εκμισθωτών και των μισθωτών είχε ανοίξει κανονικά και υποδεχόταν δηλώσεις νομικών προσώπων όλο αυτό το διάστημα, αλλά όταν ήρθε η ώρα να αφαιρεθεί το 12% της φοροαπαλλαγής από τις φορολογικές υποχρεώσεις των νομικών προσώπων, προέκυψε αυθαίρετα και αιφνιδιαστικά ότι τα τελευταία δεν δικαιούνταν την ήδη ανακοινωμένη φοροελάφρυνση.

Σε ανοικτή επιστολή του ο Λουκάς Βασιληάς Επιχειρηματίας, και τ. Πρόεδρος Συνδέσμου Εμπόρων Εισαγωγέων Αυτοκινήτων Ελλάδος διερωτάται «Για ποιο λόγο αποφασίστηκε μία τέτοια άνιση έως και αντισυνταγματική φορολογική μεταχείριση μίας μερίδας φορολογουμένων; Μήπως οι εταιρίες –ιδιοκτήτες ακινήτων δεν πλήττονται από τη μείωση των εισοδημάτων τους; Θα έλεγε κανείς ότι, ως έχοντες κύριο αντικείμενο την είσπραξη μισθωμάτων από τα ακίνητα στα οποία έχουν επενδύσει, πλήττονται ακόμα περισσότερο από έναν ιδιοκτήτη –φυσικό πρόσωπο, ο οποίος μπορεί να ασκεί οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα και να έχει και ένα βοηθητικό εισόδημα από την εκμίσθωση κάποιου ακινήτου του. Μήπως οι εταιρίες εκμισθωτές δεν καλούνται να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους προς τους εργαζομένους τους, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις φορολογικές αρχές κτλ με μειωμένο εισόδημα; Μήπως δεν καλούνται να εξυπηρετούν –με μειωμένο εισόδημα –τα δάνεια τα οποία έχουν λάβει για την απόκτηση των ακινήτων τους; Πώς είναι δυνατόν να μην αναθεωρείται αυτή η πολιτική που ουσιαστικά «τιμωρεί» την ιδιοκτησία ακινήτων ως επαγγελματική δραστηριότητα; Εξάλλου, πίσω από τα νομικά πρόσωπα βρίσκονται και πάλι ιδιώτες, οι οποίοι απλά επιλέγουν να αποκτήσουν και να εκμεταλλευτούν ένα ακίνητο συστήνοντας μία εταιρία.»