Επί δύο χρόνια, μια 75χρονη από τη Νέα Υόρκη είχε αποκτήσει μία μόνιμη, ενοχλητική, «παρέα». Έναν επίμονο βήχα, που οι γιατροί δεν μπορούσαν να εξηγήσουν αρχικά.
Αφού έβηχε για μερικές εβδομάδες, αποφάσισε να επισκεφθεί γιατρό. Την εξέτασε για κορονοϊό και την έστειλε για ακτινογραφία. Όλα ήταν φυσιολογικά. Της πρότεινε να ξεφορτωθεί τα πουπουλένια μαξιλάρια και το πάπλωμά της, μήπως ήταν κάποια αλλεργική αντίδραση. Το έκανε, αλλά δεν βοήθησε, σύμφωνα με τους NYT.
Έπειτα από 1,5 χρόνο, ο βήχας είχε γίνει μόνιμος, μέρα και νύχτα. Τους τελευταίους μήνες δυσκολευόταν να ασκηθεί. Παλιότερα περπατούσε μεγάλες αποστάσεις, αλλά τώρα ακόμα και με ένα σύντομο περίπατο λαχάνιαζε, όπως ποτέ ξανά. Κάποιες φορές δυσκολευόταν ακόμα και όταν έστρωνε το κρεβάτι της.
Τότε ήταν που διαπίστωσε ότι είχε χάσει περίπου εννιά κιλά και άρχισε να ανησυχεί. Επισκέφθηκε ωτορινολαρυγγολόγο, όμως όλα φαίνονταν φυσιολογικά. Ο γιατρός εκτίμησε ότι ίσως επρόκειτο για γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και της έγραψε ένα φάρμακο. Ούτε αυτό τη βοήθησε.
«Θα πεθάνω σε 3-5 χρόνια;»
Λίγους μήνες αργότερα, μια ακτινογραφία ρουτίνας έδειξε ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα στους πνεύμονες. Μόλις είδε την εξέταση, ο γιατρός την έστειλε για αξονική τομογραφία. Όταν η 75χρονη πήρε τα αποτελέσματα, προσπάθησε να καταλάβει την ιατρική ορολογία κάνοντας αναζήτηση στο Google. Μία πρόταση που διάβασε στο διαδίκτυο της προκάλεσε πανικό: «Οι ασθενείς με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση έχουν προσδόκιμο ζωής περίπου 3-5 χρόνια».
Τηλεφώνησε σε μία γιατρό που την παρακολουθούσε παλιότερα. Όσο πιο ήρεμα μπορούσε ρώτησε «θα πεθάνω σε 3-5 χρόνια;» και της διάβασε τα αποτελέσματα της αξονικής τομογραφίας. Εκείνη, ανήσυχη, την παρέπεμψε αμέσως σε πνευμονολόγο.
Η καθοριστική ερώτηση του πνευμονολόγου
Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο πνευμονολόγος τη ρώτησε αν είχε κάποιο πτηνό στο σπίτι. Η απάντηση ήταν καταφατική. Η κόρη της, που εγκαταστάθηκε μαζί της κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είχε φέρει στο σπίτι και τον παπαγάλο της.
Η ασθενής είχε και στο παρελθόν κατοικίδια πτηνά και της άρεσε να φροντίζει τον παπαγάλο. Του άλλαζε την τροφή και το νερό, καθάριζε το κλουβί κάθε ημέρα. Ο γιατρός της εξήγησε ότι ίσως ο παπαγάλος ευθυνόταν για τον βήχα.
Ήταν πιθανό να είχε αναπτύξει ένα είδος αλλεργίας στα πτηνά, μια μορφή πνευμονίτιδας από υπερευαισθησία, που εντοπίστηκε το 1965 σε εκτροφείς περιστεριών. Πλέον είναι μία από τις συχνές αιτίες πρόκλησης πνευμονικών ασθενειών αυτού του είδους και πιθανότατα επηρεάζει χιλιάδες ιδιοκτήτες πτηνών.
Αφού το πτηνό μετακόμισε σε άλλο σπίτι, με εντολή γιατρού, η 75χρονη υποβλήθηκε σε νέο γύρο εξειδικευμένων εξετάσεων. Της χορηγήθηκε το φάρμακο που θεωρήθηκε κατάλληλο και αυτό έκανε τα «μαγικά» του. Σχεδόν αμέσως η ασθενής παρατήρησε ότι μειώθηκε ο βήχας και ανέπνεε πιο εύκολα.
