Ελλάδα

Υπάρχει θεραπεία για τους παιδοβιαστές; Το τρίλημμα ανάμεσα σε πρόληψη, φάρμακα και ευνουχισμό

Υπάρχει θεραπεία για τους παιδοβιαστές; Το τρίλημμα ανάμεσα σε πρόληψη, φάρμακα και ευνουχισμό
H υπόθεση των παιδοβιαστών με θύμα την 12χρονη στα Σεπόλια επαναφέρει το ερώτημα για το αν μπορούν να θεραπευτούν οι δράστες των αποτρόπαιων αυτών σεξουαλικών εγκλημάτων.

Δεν υπάρχουν εγκλήματα που προκαλούν περισσότερο αποτροπιασμό και οργή στην κοινωνία από τα σεξουαλικά εγκλήματα εις βάρος ανηλίκων. Οι παιδοβιαστές αναδεικνύονται στα πλέον μισητά πρόσωπα - και αποτελούν κάπως έτσι «στόχο» τόσο εντός των φυλακών όσο και εκτός - ενώ συχνά στο δημόσιο διάλογο επαναλαμβάνεται το ίδιο ρητορικό ερώτημα για την αποτελεσματικότητα του σωφρονισμού τους.

Έχει νόημα να μπαίνουν φυλακή και μετά να επιστρέφουν στην κανονική τους ζωή; Δεν θα βρουν νέα ανήλικα θύματα για να κάνουν πράξη την διατροφή τους;

Η παιδοφιλία αναγνωρίζεται ως ψυχιατρική διαταραχή και - για την ώρα - δεν έχουν προκύψει επαρκή στοιχεία ότι η παιδοφιλία μπορεί να θεραπευτεί.

Αντ' αυτού, οι περισσότερες θεραπείες επικεντρώνονται στο να βοηθήσουν τους παιδόφιλους να αποφύγουν να κάνουν πράξη τις επιθυμίες τους.

Θεραπευτικές μέθοδοι πρόληψης και εκπαίδευση στον αυτοέλεγχο

Ορισμένες μέθοδοι προσπαθούν να θεραπεύσουν την παιδοφιλία, αν και δεν υπάρχουν μελέτες που να δείχνουν ότι μπορούν πράγματι να οδηγήσουν σε μακροπρόθεσμη αλλαγή αυτών των σεξουαλικών προτιμήσεων.

Ο Michael Seto - Καναδός ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής - υποστηρίζει ότι οι προσπάθειες θεραπείας της παιδοφιλίας στην ενήλικη ζωή είναι απίθανο να πετύχουν, επειδή η ανάπτυξή της επηρεάζεται από προγεννητικούς παράγοντες. Η παιδοφιλία φαίνεται ότι είναι δύσκολο να αλλάξει, αλλά οι παιδόφιλοι μπορούν να βοηθηθούν προκειμένου να ελέγχουν τις παρορμήσεις του - δίνεται δηλαδή έμφαση σε μεθόδους πρόληψης.

Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT) στοχεύει στη μείωση των στάσεων, των πεποιθήσεων και των συμπεριφορών που μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα σεξουαλικών εγκλημάτων κατά παιδιών. Το περιεχόμενό της ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των θεραπευτών, αλλά ένα τυπικό πρόγραμμα μπορεί να περιλαμβάνει εκπαίδευση στον αυτοέλεγχο, την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, ενώ χρησιμοποιεί τη γνωστική αναδιάρθρωση για να αλλάξει τις απόψεις σχετικά με το σεξ με παιδιά.

Η πιο συνηθισμένη μορφή αυτής της θεραπείας είναι η πρόληψη της υποτροπής, όπου ο ασθενής διδάσκεται να αναγνωρίζει και να ανταποκρίνεται σε δυνητικά επικίνδυνες καταστάσεις με βάση τις αρχές που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των εξαρτήσεων.

Χημικός ευνουχισμός για τη μείωση της σεξουαλικής ορμής

Μια διαφορετική προσέγγιση προκρίνει τις φαρμακολογικές παρεμβάσεις - οι οποίες χρησιμοποιούνται για τη μείωση της σεξουαλικής ορμής γενικά - καθώς κρίνονται αποτελεσματικές στη διαχείριση των παιδοφιλικών αισθημάτων, χωρίς να αλλάζουν, ωστόσο, την ίδια τη σεξουαλική προτίμηση.

Τα αντιανδρογόνα δρουν παρεμβαίνοντας στη δραστηριότητα της τεστοστερόνης - με την οξική κυπροτερόνη (Androcur) και την οξική μεδροξυπρογεστερόνη (Depo-Provera) να είναι οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες ουσίας. Η αποτελεσματικότητα των αντιανδρογόνων αμφισβητείται από ορισμένους, καθώς δεν υπάρχουν επαρκή ερευνητικά δεδομένα, ενώ παράλληλα υπάρχουν και εκείνοι που υπογραμμίζουν πως δεν αποτρέπει τη σεξουαλική βία ή την επιθετική συμπεριφορά.

Ακόμη και η μείωση του επιπέδου τεστοστερόνης στο μηδέν δεν εξαλείφει τις πιθανότητες νέας εγκληματικής δράσης - τονίζουν.

Σύμφωνα με την Ένωση για τη Θεραπεία των σεξουαλικών παραβατών, κατά τη θεραπεία των παιδεραστών, «η θεραπεία με αντιανδρογόνα θα πρέπει να συνδυάζεται με κατάλληλη παρακολούθηση και συμβουλευτική στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου θεραπευτικού σχεδίου».

Νομοθεσία που επιτρέπει τον χημικό ευνουχισμό υπάρχει στη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πολωνία, τη Ρωσία, τη Βόρεια Μακεδονία, το Βέλγιο και την Τουρκία.

Η σοκαριστική πρακτική του χειρουργικού ευνουχισμού παραμένει σε ισχύ μέχρι και στην Ευρώπη

Στην Ευρώπη, ωστόσο, έχει χρησιμοποιηθεί εκτός από τον «χημικό ευνουχισμό» και ο χειρουργικός - μια αρκετά αμφιλεγόμενη πρακτική, που απευθύνεται σε ορισμένους βίαιους σεξουαλικούς παραβάτες.

Ιστορικά, ο χειρουργικός ευνουχισμός χρησιμοποιήθηκε για τη μείωση της σεξουαλικής ορμής μέσω της μείωσης της τεστοστερόνης.

Η εμφάνιση των φαρμακολογικών μεθόδων ρύθμισης της τεστοστερόνης τον έχει καταστήσει σε μεγάλο βαθμό παρωχημένο, ωστόσο εξακολουθεί να διενεργείται περιστασιακά στη στην Τσεχική Δημοκρατία, αλλά και σε μερικές πολιτείες των ΗΠΑ.

Η Ένωση για τη Θεραπεία των σεξουαλικών παραβατών αντιτίθεται στον χειρουργικό ευνουχισμό, ενώ και το Συμβούλιο της Ευρώπης εργάζεται για τον τερματισμό της πρακτικής αυτής στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.