ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Με εγγραφό του το Υπουργείο Εργασίας δίνει διευκρινίσεις στο ΙΚΑ , σχετικά με ερώτημα του για τον συνυπολογισμό ή μη συγκεκριμένων αναγνωρισμένων χρόνων, στο κατά περίπτωση ανώτατο όριο για την αναγνωριση πλασματικού χρόνου. Με τις διατάξεις του άρθρου 40, του ν. 2084/1992, όπως ισχύουν μετά και την αντικατάστασή τους με το άρθρο 40, του ν. 3996/2011, παρέχεται η δυνατότητα στους ασφαλισμένους σε φορείς τόσο κύριας, όσο και επικουρικής ασφάλισης, αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, να αναγνωρίζουν από 01.01.2011 και εφεξής, διευρυμένους πλασματικούς χρόνους (είτε με απλή προσμέτρηση είτε κατόπιν εξαγοράς), προκειμένου για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος ή την προσαύξηση του ποσού της σύνταξής τους. στους χρόνους αυτούς συμπεριλαμβάνονται η στρατιωτική θητεία, οι σπουδές, ο χρόνος για τα παιδιά, η ανεργία μετά την υπαγωγή για πρώτη φορά στην ασφάλιση, ο χρόνος απεργίας κ.α.. Οι χρόνοι αυτοί, σύμφωνα με τη ρητή διατύπωση των σχετικών διατάξεων, αφορούν αποκλειστικά σε ασφαλισμένους που θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης με τις αυξημένες χρονικές ή/και ηλικιακές προϋποθέσεις, που διαμορφώνονται και ισχύουν από 01.01.2011 και εφεξής, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 10, του ν. 3863/2010. 2. ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΟΥ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ : Για τους ασφαλισμένους, οι οποίοι μπορούν να αναγνωρίσουν τους εν λόγω πλασματικούς χρόνους, με τις διατάξεις της παραγράφου 6, του ιδίου άρθρου, τίθεται ανώτατο όριο αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου, το οποίο ποικίλει από 4 έως 7 έτη, ανάλογα με τις προϋποθέσεις εκείνες, τις οποίες οι ασφαλισμένοι επιθυμούν να κατοχυρώσουν, για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος (για τις προϋποθέσεις του έτους 2011, το ανώτατο όριο αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου είναι τα 4 έτη ή 48 μήνες, για τις προϋποθέσεις του έτους 2012, το ανώτατο όριο αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου είναι τα 5 έτη ή 60 μήνες, για τις προϋποθέσεις του έτους 2013, το ανώτατο όριο αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου είναι τα 6 έτη ή 72 μήνες, ενώ για τις προϋποθέσεις που διαμορφώνονται από το έτος 2014 και εφεξής, το ανώτατο όριο ανέρχεται στα 7 έτη ή 84 μήνες). Επιπλέον, με τις ίδιες διατάξεις ορίζεται, ρητώς, ότι για τον υπολογισμό του κατά περίπτωση ανωτάτου ορίου αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου, συνυπολογίζεται και κάθε άλλος πραγματικός ή πλασματικός χρόνος, που τυχόν έχει αναγνωριστεί ως χρόνος ασφάλισης, με βάση άλλες διατάξεις νόμων. Δηλαδή, ορίζεται ότι, για τον υπολογισμό του κατά περίπτωση ανωτάτου ορίου αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου, συνυπολογίζεται αφενός και κάθε άλλος πλασματικός χρόνος, δηλαδή χρόνος κατά τον οποίο δεν έχει παρασχεθεί πραγματική εργασία, που τυχόν έχει αναγνωριστεί με εξαγορά, με βάση διατάξεις άλλων νόμων και αφετέρου κάθε άλλος χρόνος που τυχόν έχει αναγνωριστεί με διατάξεις άλλων νόμων, κατά τον οποίο, μπορεί μεν να έχει παρασχεθεί πραγματική εργασία, πλην, όμως, δεν έχει χωρήσει πραγματική ασφάλιση (π.χ. λόγω έλλειψης υποχρέωσης για υποχρεωτική υπαγωγή στην ασφάλιση του οικείου φορέα). Αντιθέτως, στο ανώτατο όριο αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου δεν συνυπολογίζεται, μόνο, ο αναγνωρισμένος χρόνος, με βάση λοιπές διατάξεις νόμων, που αφορά σε χρόνο πραγματικής εργασίας και, συγχρόνως, πραγματικής/υποχρεωτικής υπαγωγής στην ασφάλιση (π.χ. ο χρόνος ασφάλισης στην αλλοδαπή, που έχει αναγνωριστεί από πολιτικούς πρόσφυγες, όπως έχει ήδη διευκρινιστεί με την με αριθμ. πρωτ. Φ. 80000/οικ. 9240/597/11.08.2011 Εγκύκλιό μας). Στο πλαίσιο αυτό και σε ό,τι αφορά τις συγκεκριμένες περιπτώσεις των αναγνωρισμένων χρόνων, που θέτετε υπόψη μας με το ανωτέρω σχετικό έγγραφό σας, διευκρινίζουμε ότι ο μόνος χρόνος από τους αναφερόμενους, που δεν θα συνυπολογίζεται στο κατά περίπτωση τιθέμενο ανώτατο όριο αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου, είναι ο χρόνος δημόσιας υπηρεσίας, που έχει αναγνωριστεί ως συντάξιμος στο Ι.Κ.Α. – Ε.Σ.Α.Μ., από ασφαλισμένους, οι οποίοι πραγματικά είχαν εργαστεί και ασφαλιστεί στο δημόσιο. Αντιθέτως, οι χρόνοι που έχουν αναγνωριστεί ως συντάξιμοι, με βάση το άρθρο 5, του ν. 1469/1984 (αναγνώριση χρόνου απασχόλησης στην αλλοδαπή, από επαναπατρισθέντες Έλληνες υπηκόους και ομογενείς, για τον οποίο δεν είχε χωρήσει ασφάλιση στην αλλοδαπή και ο οποίος αναγνωρίστηκε κατόπιν εξαγοράς), το άρθρο 31, παρ. 2.α) και β), του ν. 3518/2006, το άρθρο 9, του ν. 2217/1994, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 10, παρ. 2, του ν. 2747/1999, το άρθρο 48, παρ. 1, του ν. 1539/1985 και το άρθρο 15, παρ. 15, του ν. 3232/2004 (αναγνώριση από τεχνικούς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης και ηθοποιούς θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών παραγωγών, χρόνου αποδεδειγμένης απασχόλησής τους στο επάγγελμα, για τον οποίο δεν είχαν ασφαλιστεί), το άρθρο 3, παρ. 2, του ν. 2366/1995 (αναγνώριση από τους απολυμένους από την τέως Επιχείρηση Αστικών Συγκοινωνιών (Ε.Α.Σ.), που επαναπροσλήφθηκαν στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (Ο.Α.Σ.Α.), του χρόνου που είχε μεσολαβήσει από την απόλυσή τους από την Ε.Α.Σ. μέχρι και την επαναπρόσληψή τους στον Ο.Α.Σ.Α.), καθώς και οι χρόνοι κατά τους οποίους, οι ασφαλισμένοι έχουν υπαχθεί σε Ειδικά Προγράμματα Επιδότησης Ανεργίας (π.χ. απολυμένοι Πειραϊκής Πατραϊκής, εργαζόμενοι πρώην Ολυμπιακής κ.α.), θα συνυπολογίζονται με τους λοιπούς πλασματικούς χρόνους, για τον υπολογισμό του κατά περίπτωση προβλεπόμενου ανωτάτου ορίου αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου, σύμφωνα με το άρθρο 40, του ν. 3996/2011. Πέραν, δε, των ανωτέρω και με αφορμή σχετικά ερωτήματα, που έχουν υποβληθεί στην Υπηρεσία μας από μεμονωμένους ασφαλισμένους, διευκρινίζουμε ότι στο κατά περίπτωση προβλεπόμενο ανώτατο όριο πλασματικών χρόνων, θα συνυπολογίζονται και οι χρόνοι που έχουν αναγνωριστεί, ως συντάξιμοι, με βάση το άρθρο 25, παρ. 7, του ν. 2190/1994 (αναγνώριση, κατόπιν εξαγοράς, του χρόνου εκτός υπηρεσίας, των απολυμένων κατά τη χρονική περίοδο από 01.01.1990 έως 31.10.1993, από το δημόσιο, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, δημόσιες επιχειρήσεις και δημόσιους οργανισμούς, που στη συνέχεια επαναπροσλήφθηκαν στις ίδιες επιχειρήσεις), το άρθρο 1, του ν.δ. 172/74 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 345), όπως ισχύει (αναγνώριση, κατόπιν εξαγοράς, του χρόνου εκτόπισης ή φυλάκισης κατά το χρονικό διάστημα από 21/04/1967 έως 24/07/1974), καθώς και ο χρόνος της εφεδρικής υπηρεσίας των μισθωτών, κατά τον οποίο καταβάλλονταν εφεδρικό επίδομα από τον Ειδικό Λογαριασμό Στρατευομένων Μισθωτών του Ο.Α.Ε.Δ. και οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές προς το Ι.Κ.Α. – Ε.Σ.Α.Μ., σύμφωνα με το άρθρο 8, του ν. 2054/1952 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 96). Στην περίπτωση, λοιπόν, εκείνη, όπου ο χρόνος που συνυπολογίζεται με τους λοιπούς πλασματικούς χρόνους για τον υπολογισμό του κατά περίπτωση τιθέμενου ανωτάτου ορίου αναγνωριστέου πλασματικού χρόνου, έχει ήδη αναγνωριστεί και υπολείπεται του κατά περίπτωση τιθέμενου ανωτάτου ορίου, ο ασφαλισμένος θα έχει το δικαίωμα να αναγνωρίσει και τον υπολειπόμενο πλασματικό χρόνο ασφάλισης που του αναλογεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του αρθρου 40, του ν. 3996/2011. Αντιθέτως, στην περίπτωση εκείνη όπου χρόνος που συνυπολογίζεται με τους λοιπούς πλασματικούς χρόνους, έχει ήδη αναγνωριστεί και είναι ίσος ή υπερβαίνει το κατά περίπτωση τιθέμενο ανώτατο όριο, ο ασφαλισμένος δεν θα έχει το δικαίωμα να αναγνωρίσει επιπλέον χρόνο ασφάλισης από τους αναφερόμενους στο άρθρο 40, του ν. 3996/2011, ενώ ο ήδη αναγνωρισμένος χρόνος θα θεωρείται στο σύνολό του ασφαλιστικά ισχυρός, ακόμα και εάν υπερβαίνει το κατά περίπτωση ανώτατο όριο πλασματικού χρόνου, όπως αυτό ορίζεται στο άρθρο 40, του ν. 3996/2011
