Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά στην επιστολή τους οι μαθητές - κρατούμενοι των φυλακών για την εμπειρία τους από το σχολείο, «εν ώρα μαθήματος έχουμε ανοικτά παράθυρα στο φως της γνώσης» και καταλήγουν τονίζοντας, ότι, «με την ενθάρρυνση και καθοδήγηση των δασκάλων μου μπορώ και ελπίζω ξανά!».
Η επιστολή των μαθητών έχει ως εξής:
«Φίλε μου,
Πήρα μολύβι και χαρτί και άρχισα να γράφω... δεν ξέρω το γιατί, είναι κάτι που δεν συνηθίζω. Μια δύναμη μέσα μου με έσπρωξε να μιλήσω χωρίς να ζητάω απαντήσεις?
Χθες επισκέφτηκα τον Άγιο Ελευθέριο? ένιωσα την ανάγκη αυτή. Όνειρο απατηλό, σκέφτηκα, ο Άγιος Ελευθέριος στο κατάστημα κράτησης του Αγίου Στεφάνου! Χαρά, λύπη, ανυπομονησία, ανάμεικτα συναισθήματα με το άκουσμα της λέξης ελευθερία.
Μερικές φορές δεν μπορώ να βάλω σε μια τάξη σκέψεις και συναισθήματα, μέχρι να ακουστεί το χτύπημα του κουδουνιού στο σχολείο. Οι διαχωριστικές γραμμές είναι λεπτές. Εδώ μπαίνουν τα όρια της κοινωνίας χωρίς να χάνεται το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή και έκφραση. Εν ώρα μαθήματος έχουμε ανοικτά παράθυρα στο φως της γνώσης. Αυτό είναι ελευθερία; Ίσως? αναρωτιέμαι πως θα ήταν ο σκοτεινός κόσμος μου χωρίς παράθυρα. Στην αρχή δεν ήθελα ή μάλλον φοβήθηκα να τα βρω, αλλά με την ενθάρρυνση και καθοδήγηση των δασκάλων μου μπορώ και ελπίζω ξανά!»
πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
