Με απόλυτο σεβασμό στη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι γονείς από την Πάτρα που είδαν μέσα σε τρία χρόνια τα παιδιά τους να πεθαίνουν διαδοχικά, η ψυχολόγος Άννα Κανδαράκη επιχείρησε να δώσει μια ερμηνία στην αγωνία τους να μιλούν δημόσια.
Επισημαίνοντας την βαρύτητα της συγκεκριμένης περίπτωσης, δεδομένου ότι οι γονείς δεν έχουν άλλο παιδί που συνήθως δίνει την κινητήριο δύναμη για να κρατηθούν στη ζωή.
Όπως διευκρίνισε, άλλωστε, μπορούν να γίνουν μόνο εικασίες και προσπάθειες ερμηνείας:
«Αυτό που διακρίνεται σε αυτές τις συνεντεύξεις είναι μια άμυνα, διότι το πώς θα βιώσει κάποιος το πένθος του και το πόσο θα χρειαστεί για να μπορέσει να το συνειδητοποιήσει είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση και ο καθένας το βιώνει με διαφορετικό τρόπο», σημείωσε.
«Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να δοθούν απαντήσεις γιατί διαφορετικά υπάρχει “από πίσω” ένα αίσθημα ενοχής και θυμού, το οποίο εμποδίζει τη διεργασία του πένθους», συμπλήρωσε η ψυχολόγος, τονίζοντας πως έτσι θα μπορέσει να «τακτοποιηθεί» το πένθος, «και να μην έχει δημιουργήσει ψυχοπαθολογία το άτομο που το βιώνει».
Η κα. Κανδαράκη έκανε, τέλος, και μια σύντομη αναφορά στο σύνδρομο Μινχάουζεν, ξεκαθαρίζοντας πως δεν πρόκειται για ένα ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
