Ελλάδα

Όταν η ανάγκη για βιοπορισμό «χωρίζει» οικογένειες: «Χάνω στιγμές με την κόρη μου αλλά...»

Όταν η ανάγκη για βιοπορισμό «χωρίζει» οικογένειες: «Χάνω στιγμές με την κόρη μου αλλά...»
Πως είναι να ζεις μακριά από την οικογένεια σου όταν οι συνθήκες σε αναγκάζουν να αναζητήσεις εργασία σε άλλη πόλη;

Οικογένειες που αδυνατούν να σταθούν οικονομικά στα καθημερινά τους έξοδα αναζητούν δουλειά, κάποιοι στην πρωτεύουσα και κάποιοι άλλοι στα νησιά προκειμένου να αυξήσουν τα έσοδα τους για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν.

Μόνο για το ενοίκιο, το σούπερ μάρκετ και τους υπόλοιπους λογαριασμούς ένας μισθός ή ακόμα και δύο δεν φτάνουν.

Πολίτες που έχουν αφήσει πίσω της οικογένειες τους, μιλούν στο Dnews για τα συναισθήματα που βιώνουν, για το πως είναι να ζεις για ένα μεγάλο διάστημα μακριά από τα παιδιά σου, ενώ εξηγούν παράλληλα τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση.

Η 47χρονη Ελένη τα τελευταία τρία χρόνια εργάζεται στην Αθήνα. Ο άντρας της με τους δύο γιούς της ζουν στην Πελοπόννησο. Όπως περιγράφει η ίδια στο Dnews οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες και για αυτό το λόγο την οδήγησαν να αναζητήσει δουλειά στην πρωτεύουσα. Το να είσαι μακριά από την οικογένεια σου είναι σκληρό αναφέρει, ωστόσο θα έκανε τα πάντα εκείνη και ο σύζυγος της για να έχουν τα παιδιά τους ένα καλύτερο μέλλον.

«Εργάζομαι σε μια καλή εταιρεία με καλλυντικά στην Αθήνα εδώ και τρία χρόνια, μακριά από την οικογένειά μου. Ο σύζυγός μου μένει μόνιμα στην επαρχία, στην Πελοπόννησο. γιατί εκεί είναι το σπίτι μας στο οποίο κάναμε όνειρα όταν παντρευτήκαμε. Έχω δυο γιους, οι οποίοι προτιμήσαμε να μείνουν στο σπίτι μας στην επαρχία για να τελειώσουν το σχολείο τους εκεί. Η κατάσταση ήταν από την αρχή δύσκολη. Δεν είναι εύκολο να εργάζεσαι μακριά από τα παιδιά και τον άντρα σου και να τους βλέπεις μόνο τα Σαββατοκύριακα. Η απόσταση μεγάλη και τα άγχη πολλά.

Αναγκάζεσαι να ζεις με αυτό τον τρόπο ζωής για να μπορέσεις να έχεις μια καλύτερη δουλειά με περισσότερα χρήματα από αυτά που δίνει η επαρχία ώστε να εξασφαλίσεις τις σπουδές και το μέλλον των παιδιών σου. Ο άνδρας μου είναι αγρότης. Δεν μπορεί να έρθει και εκείνος στην Αθήνα. Αλλά όπως αντιλαμβάνεται κανείς με δύο παιδιά στην εφηβεία ένας μισθός δεν φτάνει. Η απόφαση να φύγω παρθηκε από κοινού. Το γνωρίζαμε ότι θα είναι δύσκολα αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς.

Από την πλευρά του ο Παναγιώτης πατέρας ενός πεντάχρονου κοριτσιού εργάζεται ως εποχικός υπάλληλος. Ζει μακριά από την γυναίκα του και την κόρη του για τουλάχιστον έξι μήνες το χρόνο. «Είναι πολύ λυπηρό για εμένα το κοριτσάκι μου να μεγαλώνει και εγώ να μην είμαι εκεί, αλλά δυστυχώς η οικονομική μας κατάσταση δεν μου αφήνει άλλη επιλογή», λέει στο Dnews.

Ο 38χρονος μετά τη γέννηση της κόρης του ξεκίνησε να δουλεύει ως οδηγός σε εταιρίες transfer σε νησιά. Όπως υποστηρίζει τα χρήματα που βγάζει είναι τα διπλάσια απ ότι θα έπαιρνε στην Αθήνα.

«Ένας μισθός δεν φτάνει. Μόνο για το ενοίκιο και το σούπερ μάρκετ θελουμε τα διπλά. Η γυναίκα μου δεν μπορεί ακόμα να δουλέψει γιατί ο κόρη μας είναι πέντε ετών. Πριν τέσσερα χρόνια ένας φίλος μου ο οποιος είναι οδηγός μου είπε πως εταιρίες transfer ψάχνουν προσωπικό σε νησιά. Τα χρήματα ήταν πολύ καλά, όπως επίσης και τα τιπς που αφήνουν κάποιοι πελάτες. Το συζητήσαμε με τη γυναίκα μου και αποφασίσαμε να πάω. Της χρωστάω πολλά, θεωρώ πως το να μεγαλώνει την κόρη μας ουσιαστικά μόνη της είναι πιο δύσκολο από αυτό που κάνω εγώ. Πολλές φορές αισθάνομαι τύψεις και θλίψη που χάνω όλες αυτές τις στιγμές με την κόρη μας να μεγαλώνει. Αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, θέλω να τους παρέχω ότι μπορώ. Τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσει λίγο ακόμα και να βρούμε και οι δυο μας (σς. σύζυγος) μία δουλειά σταθερή στην Αθήνα», καταλήγει.