Διεθνή

Οστά από στρατιώτες της Μάχης του Βατερλώ φαίνεται να βρέθηκαν σε σοφίτα στο Βέλγιο

UNSPLASH UNSPLASH
Οστά στρατιωτών, που πολέμησαν και σκοτώθηκαν στη μάχη του Βατερλώ φαίνεται πως βρέθηκαν σε μια σοφίτα του Βελγίου.

Οστά, που φαίνεται να χρονολογούνται από τη μάχη του Βατερλώ και να ανήκουν σε στρατιωτικούς, που σκοτώθηκαν στις εν λόγω εχθροπραξίες το 1815 βρέθηκαν σε σοφίτα στο Βέλγιο.

Επιστήμονες, αναλύουν τώρα τα συγκεκριμένα λείψανα στη προσπάθεια να δοθούν περισσότερες απαντήσεις για την ταυτότητα και την προέλευσή τους.

Μέχρι στιγμής, από τη μάχη του Βατερλώ, ενώ αναφέρεται ότι περισσότεροι από 10.000 άνδρες πέθαναν, μόνο δύο πτώματα έχουν ακαλυφθεί.

Χρήση στη βιομηχανία ζάχαρης

Βέβαια, κατά πρόσφατες δηλώσεις ιστορικών πολλοί από εκείνους που «έπεσαν» στο Βατερλό ανασκάφηκαν αργότερα από αγρότες, οι οποίοι και πούλησαν τα οστά τους, για τη χρησιμοποίηση στη βιομηχανία ζάχαρης.

Τον περασμένο Νοέμβριο, ο ανώτερος ερευνητής στα Κρατικά Αρχεία του Βελγίου, Bernard Wilkin, βρισκόταν στο Βατερλώ δίνοντας μια ομιλία σχετικά με τη διαδικασία κατά την οποία τα οστά χρησιμοποιήθηκαν ως ένα είδος άνθρακα για τον καθαρισμό της ζάχαρης.

«Έχω κόκαλα από αυτούς τους Πρώσους»

Όσον αφορά τα νέα οστά, ο καθηγητής, δήλωσε στο CNN, πως «ηλικιωμένος άνδρας ήρθε σε μένα και είπε "Δρ. Wilkin, έχω κόκαλα από αυτούς τους Πρώσους στη σοφίτα μου".»

Ο άνδρας, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του, έδειξε στον Wilkin φωτογραφίες των οστών και τον κάλεσε στο σπίτι του κοντά στο πεδίο μάχης στο Plancenoit, όπου οι δυνάμεις του Ναπολέοντα αντιμετώπισαν τους Πρώσους.

Λίγες μέρες αργότερα, ο Wilkin επισκέφτηκε τον άνδρα στο σπίτι του και ήρθε «πρόσωπο με πρόσωπο» με τα λείψανα, που είχε ο άνδρας από τη δεκαετία του 1980, εξηγώντας του πως διατηρούσε παλαιότερα ένα μικρό ιδιωτικό μουσείο.

Παρά το γεγονός ότι ήταν συλλέκτης αναμνηστικών του Ναπολέοντα, ο άνδρας είπε στον Wilkin ότι δεν μπορούσε «δεοντολογικά» να εκθέσει τα λείψανα, γι' αυτό και τα φύλαξε στη σοφίτα του.

«Ξαφνικά αποφάσισε ότι ήταν γέρος και ότι θα μπορούσε να πεθάνει τα επόμενα χρόνια και φοβόταν τι θα γινόταν με τα οστά. Όταν είδε την έρευνα που δημοσιεύσαμε το περασμένο καλοκαίρι, σκέφτηκε ότι "αυτός ο τύπος ξέρει για τα οστά και τους Ναπολεόντειους πολέμους και εργάζεται για την κυβέρνηση"».

«Ένιωσα ένα μίγμα έκπληξης και συγκίνησης»

Όταν ήρθε αντιμέτωπος με τα οστά, ο Wilkin τόνισε πως ένιωσε ένα μίγμα έκπληξης και συγκίνησης.

«Ένα από τα κρανία είναι βαθιά κατεστραμμένο από ένα σπαθί ή μια ξιφολόγχη, επομένως ήταν ένας πολύ βάναυσος τρόπος να πεθάνεις».

Οι πρώτες δοκιμές αποκάλυψαν ότι τα λείψανα ανήκαν σε τουλάχιστον τέσσερις στρατιώτες. Αντικείμενα που βρέθηκαν κοντά τους, συμπεριλαμβανομένων δερμάτινων και κοκάλινων κουμπιών, καθώς και η τοποθεσία στην οποία ανακαλύφθηκαν, υποδηλώνουν ότι ορισμένοι από τους νεκρούς ήταν Πρώσοι στρατιώτες.

«Στο τέλος της ημέρας μου έδωσε όλα τα κουτιά για να μελετήσω. Ένα από τα αιτήματά του προς εμένα ήταν να τα θάψω με αξιοπρεπή τρόπο».

Προς το παρόν, όμως, τα λείψανα υποβάλλονται σε εκτεταμένες ιατροδικαστικές εξετάσεις στη Λιέγη.

Οι επιστήμονες ελπίζουν να εξαγάγουν DNA σε μια προσπάθεια να εντοπίσουν τους νεκρούς και να προβούν σε ανακατασκευές προσώπου σε τουλάχιστον ένα από τα κρανία.

«20%-30% να εξαχθεί DNA»

Ο Rob Schäfer, ένας Γερμανός στρατιωτικός ιστορικός, συνεργάζεται με τον Wilkin στη προσπάθεια να γίνουν γνωστά περισσότερα για τους στρατιώτες.

«Αυτό που με γοήτευσε περισσότερο είναι το γεγονός ότι αν κοιτάξετε την τέχνη του 19ου αιώνα, όπου απεικονίζεται η σύγκρουση, είναι όλα πολύ ενδιαφέροντα και αφηρημένα. Ως απλός παρατηρητής μπορεί να έχετε την εντύπωση ότι δεν ήταν τόσο κακό, αλλά αυτό το συγκεκριμένο κρανίο με ένα τεράστιο τραύμα στο πρόσωπο απεικονίζει για πρώτη φορά πόσο βίαιη ήταν στην πραγματικότητα η μάχη».

Ο Schäfer, τόνισε, πως υπάρχει πιθανότητα 20%-30% να εξαχθεί DNA από τα λείψανα.

«Είναι μακρινό, αλλά αν τα καταφέρουμε, ο επόμενος στόχος είναι να φορτώσουμε το DNA σε βάσεις δεδομένων, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να έρθουν στο προσκήνιο αν ανακάλυπταν ότι είχαν σχέση».

Τα ευρήματα οδήγησαν τον Wilkin και τους συναδέλφους του να υποψιαστούν ότι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν κοντά στο πεδίο της μάχης μπορεί να έχουν σκελετούς στις ντουλάπες τους.

«Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να μιλήσουμε με τους ανθρώπους που έζησαν εκεί για γενιές», είπε, προσθέτοντας: «Είμαστε αρκετά σίγουροι ότι πρέπει να δοθούν περισσότερα οστά στις βελγικές αρχές».