Life

Κάτια Δανδουλάκη: «Οι Πανθέοι ήταν κομβική στιγμή της καριέρας μου όταν ήμουν νέα»

Κάτια Δανδουλάκη: «Οι Πανθέοι ήταν κομβική στιγμή της καριέρας μου όταν ήμουν νέα»
Μια αποκαλυπτική συνέντευξη έκανε η Κάτια Δανδουλάκη στην εκπομπή «Ελένη».

Συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής της Ελένης Μενεγάκη παραχώρησε η Κάτια Δανδουλάκη και μίλησε για όλα, για την καριέρα της, για τους Πανθέους αλλά και για το αν κάνει αυτοκριτική.

Για την επαγγελματική της πορεία

«Όταν κάνω μικρούς απολογισμούς και ανατρέχω στο παρελθόν μου φαίνεται σαν να ξεκίνησα χθες, εντελώς όμως, σε σημείο παλιμπαιδισμού! Δηλαδή νομίζω ότι χθες τελείωσα το γυμνάσιο, ότι χθες μπήκα στη δραματική σχολή, σαν να πέρασε ο χρόνος χωρίς να το καταλάβω και πέρασε μία ολόκληρη ζωή, μία ευλογημένη ζωή. Μου ανταποδόθηκε από τη φύση, από τον Θεό το παν. Άνθρωποι με αγάπησαν, αγάπησα και εγώ, ήρθε ο άνθρωπος της ζωής μου, οι γονείς μου, οι φίλοι μου, δεν έχω να παραπονεθώ για τίποτα»

«Αλλά, πρέπει να σας πω ότι όλα αυτά δεν μου δόθηκαν χωρίς να έχω δοθεί εγώ ψυχή τε και σώματι. Καταπόνησα τον εαυτό μου. Αν έχω για κάτι να παραπονεθώ στον εαυτό μου, η Κάτια στην Κάτια, είναι ότι δεν ντάντεψα την Κάτια καθόλου, δεν την άφησα να χαλαρώσει, την παραμαστίγωσα. Νομίζω ότι τώρα πρέπει να βρω λίγο καιρό να χαρώ. Πρέπει να χαρώ την καθημερινότητά μου που ήταν πάντα μία σκηνή και ένα στούντιο»

Την αφορά περισσότερο η επιτυχία ή η ωραία συνεργασία;

«Με αφορά ο συνδυασμός των δύο. Ωραία συνεργασία χωρίς επιτυχία έχει πάντα ένα σύννεφο γκρίζο. Κάνοντας και την παραγωγή, υπάρχει ένα γκρίζο σύννεφο αν χρωστάς και δεν μπορείς να ευχαριστηθείς την επιτυχία. Έχω κάνει και μεγάλες αποτυχίες, βαρύγδουπες αλλά έχω μάθει από αυτές.»

Για τους Πανθέους

«Οι Πανθέοι ήταν κομβική στιγμή της καριέρας μου όταν ήμουν νέα και παραμένει μία κομβική στιγμή. Ήταν ένα δύσκολο έργο που έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος κατάλαβε ότι το είχαμε προσεγγίσει με μεγάλη σοβαρότητα»

Για το αν έχει δουλέψει με τον εαυτό της

«Το μόνο στοιχείο που δεν κατάφερα να δουλέψω με τον εαυτό μου τα τελευταία χρόνια είναι ότι παραήμουν υποχωρητική σε καταστάσεις που με πίεζαν. Τώρα πια δεν θέλω να με καταπιέζει κανένας, δεν αντέχω, δεν δέχομαι, δεν το σηκώνω ούτε δευτερόλεπτο. Όταν δω καταπίεση, αμέσως τινάζομαι σαν να με έχει χτυπήσει ρεύμα γιατί ίσως καταπιέστηκα πολύ στη ζωή μου, για να μη διαλυθεί μία δουλειά, για να μη γίνει κάτι, για να μη μαλώσει μία φίλη μου, για χιλιάδες λόγους, από επαγγελματικούς μέχρι φιλικούς, μέχρι οτιδήποτε. Νομίζω ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να καταπιέζει κανέναν»