Υπενθυμίζεται πως το ΔΝΤ απαιτεί την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και απορρίπτει τις ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές, βάζοντας στο τραπέζι ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, λοκ άουτ, αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο.
Επομένως υπάρχει ανησυχία για 60.000 εργαζομένους σε ΔΕΚΟ, οι οποίοι θα βρεθούν στη ζώνη του κινδύνου, εάν αυξηθεί το όριο των ομαδικών απολύσεων. Μέσω της αλλαγής του νόμου, οι δανειστές θα στρώσουν το έδαφος ώστε να υπάρχει ένα εργαλείο «απαλλαγής» από το πλεονάζον προσωπικό σε περίπτωση αλλαγής ιδιοκτησιακού καθεστώτος και εισόδου νέου επενδυτή.
Έτσι, θεωρείται ότι είναι πολύ δύσκολο να συναινέσει η ελληνική πλευρά σε πιθανή αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων από το 5% που είναι σήμερα, στο 7-8%, χωρίς να «κερδίσει» την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Μια επαναφορά που πρέπει οπωσδήποτε να συνδυαστεί και μια σειρά κρίσιμες παρεμβάσεις στα εργασιακά, όπως είναι η επεκτασιμότητα των συμβάσεων, η αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης, αλλά και ο ρόλος του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), για να μπορέσει να έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά και να μην μετατραπεί σε «κενό γράμμα» άνευ ουσίας.