Οικονομία

Πότε η απουσία δικαστικού επηρεάζει την εγκυρότητα των φορολογικών καταλογισμών

Πότε η απουσία δικαστικού επηρεάζει την εγκυρότητα των φορολογικών καταλογισμών Φωτογραφία: PEXELS Photo by Vecislavas Popa
Η εγκυρότητα των φορολογικών καταλογισμών που προκύπτουν από επιτόπιους ελέγχους στην έδρα ή επαγγελματική εγκατάσταση του φορολογουμένου χωρίς την παρουσία δικαστικού λειτουργού είναι ένα ζήτημα που εγείρει σοβαρές νομικές αμφιβολίες και αντιπαραθέσεις.

Το άρθρο 9 του Ελληνικού Συντάγματος προβλέπει ότι η κατοικία είναι άσυλο και ότι οποιαδήποτε έρευνα σε αυτήν απαιτεί την παρουσία δικαστικού λειτουργού. Η προστασία αυτή επεκτείνεται και σε επαγγελματικούς χώρους που χρησιμοποιούνται ως κατοικία ή έδρα επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που έχει υπερνομοθετική ισχύ, ενισχύει την προστασία της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και της κατοικίας, επιτρέποντας παρεμβάσεις μόνο όταν προβλέπονται από τον νόμο και είναι αναγκαίες σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Το άρθρο 30, παρ. 2 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας απαιτεί την παρουσία δικαστικού λειτουργού κατά τη διενέργεια ελέγχων στην κατοικία του φορολογουμένου. Αυτή η διάταξη ενισχύθηκε με τον ν. 4410/2016, ο οποίος διευκρίνισε ότι η παρουσία δικαστικού λειτουργού είναι υποχρεωτική.

Αλλά και η Εισαγγελική Γνωμοδότηση 6/2014 προβλέπει πως η παρουσία δικαστικού λειτουργού είναι απαραίτητη για κάθε είδους έλεγχο σε κατοικία, συμπεριλαμβανομένων και των επαγγελματικών εγκαταστάσεων. Η απουσία δικαστικού λειτουργού καθιστά τους ελέγχους αντισυνταγματικούς και συνεπώς αμφισβητείται η εγκυρότητα των φορολογικών καταλογισμών που προκύπτουν από αυτούς.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω;

Για μια σχολή σκέψης συνεπάγονται πως η παράβαση των συνταγματικών και νομοθετικών διατάξεων για την παρουσία δικαστικού λειτουργού ενδέχεται να οδηγήσει τους παραβάτες υπάλληλους στην υποχρέωση να καταβάλουν αποζημιώσεις για παραβίαση του ασύλου της κατοικίας, ενώ οι φορολογούμενοι μπορούν να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα των καταλογισμών ενώπιον δικαστηρίων, επικαλούμενοι τη διαδικαστική πλημμέλεια. Κατά την ίδια σχολή σκέψης τα αποδεικτικά στοιχεία που συλλέγονται χωρίς την παρουσία δικαστικού λειτουργού μπορεί να κηρυχθούν άκυρα και να μη γίνουν δεκτά σε δικαστικές διαδικασίες, καθιστώντας δυσχερή την απόδειξη των φορολογικών παραβάσεων.

Η φορολογική διοίκηση, όμως, δεν έχει ενσωματώσει πλήρως αυτή την ερμηνεία στις πρακτικές της, με αποτέλεσμα να διεξάγονται έλεγχοι χωρίς την παρουσία δικαστικού λειτουργού, με τους εφοριακούς να υποστηρίζουν πως αυτό δεν δημιουργεί κινδύνους για την εγκυρότητα των φορολογικών καταλογισμών.