Οι εξελίξεις στη Γαλλία είναι καθοριστικές για ολόκληρη την Ευρώπη. Αναδημοσιεύουμε από το K-Report των Κώστα Καλλίτση και Παύλου Τσίμα, που κυκλοφορεί καθημερινά σε συνδρομητική έκδοση με πλούσια ύλη:
Πώς μπορεί να ξημερώσει η επόμενη ημέρα στην Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία; Συνοψίζουμε τα πέντε βασικά σενάρια.
Το εφιαλτικό σενάριο: Η λεπενική Εθνική Συσπείρωση αποκτά πλειοψηφία και ο Ζ. Μπαρντελά σχηματίζει μια κυβέρνηση το βασικό έργο της οποίας θα είναι η προετοιμασία του εδάφους για την τελική επικράτηση: Τη νίκη της ίδιας της Μαρίν Λεπέν στις επόμενες προεδρικές εκλογές. Για την Γαλλία θα είναι μια περίοδος οικονομικής διακινδύνευσης και κοινωνικής αναταραχής, για την Ευρώπη μια περίοδος αγωνιώδους αβεβαιότητας. Θα ακολουθήσει ο Μπαρντελά τακτική Μελόνι, τακτική «ρεαλιστικής προσαρμογής» στο ευρωπαϊκό περιβάλλον ή τακτική διαρκούς «παρενόχλησης» ή/και μπλοκαρίσματος των ευρωπαϊκών διαδικασιών; Μήπως, τέλος, η παρουσία του οδηγήσει σε ένα μέτωπο ευρωσκεπτικιστών Γαλλίας, Ιταλίας, Ουγγαρίας, Τσεχίας και Σλοβακίας;
Τα σενάρια της διαρκούς κρίσης: Η Συσπείρωση να είναι πρώτο κόμμα αλλά χωρίς απόλυτη πλειοψηφία και να μην προκύπτει ούτε κάποια εναλλακτική πλειοψηφία. Ο Μακρόν θα μπορούσε να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο κόμμα της σχετικής πλειοψηφίας (όπως είχε κάνει το 2022 με την Ελιζαμπέτ Μπορν, παρότι έλειπαν 45 έδρες για πλειοψηφία). Ο Μπαρντελά, λογικά, θα την αποποιηθεί, αλλιώς η κυβέρνησή του θα μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή από μια πρόταση μομφής της αντί-λεπενικής πλειοψηφίας. Εναλλακτικά, καθώς η Βουλή δεν μπορεί να διαλυθεί πριν περάσει ένας χρόνος και η Γαλλία έχει μπροστά της το περίπλοκο έργο διεξαγωγής των Ολυμπιακών αγώνων, η κυβέρνηση Ατάλ (ή μια άλλη, προσωρινού χαρακτήρα) θα μπορούσε να μείνει για κάποιο διάστημα στην εξουσία.
Το σενάριο του δημοκρατικού μετώπου: Η πρόχειρη (και απρόθυμη) συνεργασία Κέντρου και Αριστεράς που οργανώθηκε στο δεύτερο γύρο για να εμποδίσει την ακροδεξιά πλειοψηφία, τελικά να δώσει, έστω και δια της ανοχής κάποιων συνιστωσών της, κυβέρνηση.
Το «Ιταλικό σενάριο»: Υπενθυμίζουμε ότι στην Ιταλία, όπου τα πολιτικά αδιέξοδα είναι συνηθισμένη κατάσταση, τα τελευταία 30 χρόνια έχει ανατεθεί τέσσερις φορές σε έναν κεντρικό τραπεζίτη ο σχηματισμός τεχνοκρατικής κυβέρνησης. Η κυβέρνηση Μόντι, το 2011, και η κυβέρνηση Ντράγκι το 2021 είναι τα δύο πιο πρόσφατα παραδείγματα. Στη Γαλλία δεν υπάρχει εμπειρία τέτοιων συνταγών. Ωστόσο, όπως λέγεται, για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.
Το σενάριο των πρόωρων Προεδρικών: Ο Μακρόν το έχει διαψεύσει πολλές φορές, αλλά αν το αδιέξοδο είναι πλήρες, αργά ή γρήγορα, η παραίτησή του και η προκήρυξη πρόωρων Προεδρικών εκλογών θα είναι πάντα ένα- αν και όχι ιδιαίτερα ελκυστικό- ενδεχόμενο.
