Σταχυολογούμε τρεις σημερινές ειδήσεις από το Dnews:
1. Επιχειρηματίας πήρε άδεια από το δήμο Λαρισαίων για να εγκαταστήσει το λούνα παρκ της σε πανηγύρι στη Νεάπολη, παρόλο που σε λούνα παρκ ιδιοκτησίας της είχε τραυματιστεί 9ρονη το 2009 και είχε σκοτωθεί 13χρονη το 2019. Το περιστατικό ήρθε στο φως της δημοσιότητας λίγες μέρες μετά το θάνατο του 19χρονου σε λούνα παρκ της Χαλκιδικής.
2. Η ΟΙΕΛΕ καταγγέλλει ότι τα σχολικά λεωφορεία αποτελούν βόμβες ασφαλείας. Συγκεκριμένα, η ομοσπονδία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών κάνει λόγο για επικίνδυνα και απαρχαιωμένα σχολικά οχήματα, μη πιστοποιημένους οδηγούς, παράνομα συνεργεία και βενζινάδικα μέσα σε σχολικές μονάδες, απουσία ελέγχων από τα υπουργεία Μεταφορών και Προστασίας του Πολίτη.
3. Το πόρισμα του εμπειρογνώμονα αναφέρει ότι τίποτα δεν λειτουργούσε σωστά στην κατασκήνωση στην πισίνα της οποίας πνίγηκε το 8χρονο κορίτσι.
Τρία κοινά στοιχεία
Στις ειδήσεις που επισημάναμε (στις οποίες θα μπορούσαν το να προστεθούν και άλλες ανάλογες), υπάρχουν 3 κοινά στοιχεία:
Το πρώτο είναι ότι χώροι που υποδέχονται καθημερινά μεγάλο αριθμό παιδιών αντί να αποτελούν πρότυπα ασφαλείας (όπως αφελώς θα ανέμενε κάποιος), έχουν μετατραπεί σε παγίδες ατυχημάτων. Οι τελευταίες ειδήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι τραγωδίες του τελευταίου διαστήματος δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά. Τα κενά ασφαλείας είναι τόσο μεγάλα που το ερώτημα δεν είναι αν θα ζήσουμε άλλο τραγικό δυστύχημα με παιδιά και νέους, αλλά πότε θα συμβεί αυτό.
Το δεύτερο κοινό στοιχείο είναι ότι αρκετοί επιχειρηματίες δεν διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο τις ζωές των παιδιών, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους. Γενικά, το να βάζει κανείς το χρήμα πάνω από τη ζωή συνιστά έκφραση εξαχρείωσης. Η εξαχρείωση αυτή φτάνει στο απώτατο άκρο της όταν αδιαφορείς στην πράξη για τις ζωές των παιδιών.
Το τρίτο κοινό στοιχείο είναι ότι η Πολιτεία πετάει χαρταετό. Τόσο η κεντρική κυβέρνηση όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν επιτελούν το βασικό καθήκον τους που είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Δεν γίνονται οι στοιχειώδεις έλεγχοι ασφαλείας και έχει επικρατήσει ένα καθεστώς επικίνδυνης ασυδοσίας, σε ό,τι αφορά την τήρηση των κανονισμών για την πρόληψη των ατυχημάτων. Στην ουσία η κυβέρνηση και η Τοπική Αδιαφορία επιδεικνύουν εξοργιστική αδιαφορία.
Είναι δυνατόν να μπορείς να είσαι ιδιοκτήτης λούνα παρκ όταν στην επιχείρηση σου έχει σκοτωθεί άνθρωπος; Είναι δυνατόν τα σχολικά λεωφορεία να είναι σακαράκες και οι παιδικές κατασκηνώσεις μπάχαλο; Άραγε δεν διαθέτουν τη στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης οι κυβερνητικοί και αυτοδιοικητικοί αξιωματούχοι;
Ζούμε από τύχη
Να το ξαναπούμε. Το «ζούμε από τύχη» που πρωτακούστηκε μετά το έγκλημα των Τεμπών, συνοψίζει την καθημερινότητα της Ελλάδας του 2024. Εναπόκειται στην καλή θέληση των επιχειρηματιών η τήρηση των κανόνων ασφαλείας, αφού το κράτος-λούνα παρκ έχει παραιτηθεί από τους ελέγχους. Ως αποτέλεσμα, η καθημερινή ζωή έχει γίνει πιο ανασφαλής από ποτέ. Το γεγονός είναι οξύμωρο αν λάβουμε υπόψη ότι οι κυβερνώντες έχουν ως σημαία τους την ασφάλεια και τη διαχειριστική αποτελεσματικότητα.
Το χειρότερο είναι ότι τίθενται καθημερινά σε κίνδυνο οι ζωές χιλιάδων παιδιών. Ας θυμηθούμε ότι παλιά οι δάσκαλοί μας μάς έλεγαν ότι μια κοινωνία κρίνεται πρωτίστως από το πώς αντιμετωπίζει τα παιδιά…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
