Υγεία

Το 25% των καρκινογόνων ουσιών που περιέχουν οι συσκευάσιες τροφίμων «μπαίνουν» στο σώμα μας

Το 25% των καρκινογόνων ουσιών που περιέχουν οι συσκευάσιες τροφίμων «μπαίνουν» στο σώμα μας Φωτογραφία: John Cameron on Unsplash
Ερευνητές από την Ελβετία και άλλες χώρες ανακάλυψαν ότι από τις περίπου 14.000 γνωστές χημικές ουσίες που βρίσκονται στις συσκευασίες τροφίμων, 3.601 - ή περίπου το 25% - έχουν βρεθεί στον ανθρώπινο οργανισμό, είτε σε δείγματα αίματος, είτε σε δείγματα μαλλιών ή μητρικού γάλακτος.

Οι χημικές αυτές ουσίες περιλαμβάνουν μέταλλα, πτητικές οργανικές ενώσεις, υπερ- και πολυφθοροαλκυλικές ουσίες ή PFAS, φθαλικές ενώσεις και πολλές άλλες που είναι γνωστό ότι διαταράσσουν το ενδοκρινικό σύστημα και προκαλούν καρκίνο ή άλλες ασθένειες.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Exposure Science and Environmental Epidemiology, δεν εξέτασε άμεσα τη συσχέτισή τους με συγκεκριμένες ασθένειες. Όμως οι ερευνητές λένε ότι ο κατάλογος των χημικών ουσιών που συνέταξαν μπορεί να βοηθήσει τη μελλοντική έρευνα για τους κινδύνους για την υγεία.

«Υπάρχουν επικίνδυνες χημικές ουσίες που είναι γνωστό ότι συνδέονται με δυσμενείς συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία», δήλωσε η Jane Muncke, μία από τις συγγραφείς της μελέτης. «Και αυτές οι χημικές ουσίες προέρχονται από τις συσκευασίες».

Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και πολλά χρόνια ότι οι χημικές ουσίες μπορούν να «περάσουν» από τη συσκευασία των τροφίμων στο ίδιο το τρόφιμο. Το πόσες χημικές ουσίες - και σε τι ποσότητες - εξαρτάται από τον τύπο της συσκευασίας και τον τύπο του τροφίμου.

Οι υψηλές θερμοκρασίες μπορούν να προκαλέσουν την ταχύτερη «διαρροή» χημικών ουσιών στο φαγητό, γι' αυτό και οι επιστήμονες συνιστούν να αποφεύγεται το μαγείρεμα σε φούρνο μικροκυμάτων των τροφίμων σε δοχεία «για έξω»

. Τα τρόφιμα που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά ή υψηλή οξύτητα τείνουν επίσης να απορροφούν περισσότερες χημικές ουσίες από τη συσκευασία τους, όπως και τα τρόφιμα που μπαίνουν σε μικρότερα δοχεία - όσο πιο στενό είναι το δοχείο, τόσο μεγαλύτερη επαφή έχει με το τρόφιμο που βρίσκεται μέσα.

Η Muncke θυμήθηκε μια πρόσφατη πτήση όπου της δόθηκε ένα μικροσκοπικό δοχείο με σάλτσα σαλάτας. «Σερβίριζαν τη σαλάτα με ένα μικρό πλαστικό μπουκαλάκι 15 χιλιοστών με ελαιόλαδο και ξύδι που μπορούσες να το περιχύσεις», είπε. «Σκέφτηκα, "Λοιπόν, αυτό δεν θα το κάνω"».

Για να πραγματοποιήσουν την ανάλυσή τους, οι επιστήμονες έκαναν μια καταγραφή των χημικών ουσιών που είναι γνωστό ότι υπάρχουν στις συσκευασίες τροφίμων ή στον εξοπλισμό επεξεργασίας τροφίμων και στη συνέχεια έψαξαν σε παγκόσμιες βάσεις δεδομένων για στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι χημικές ουσίες είχαν βρεθεί στο ανθρώπινο σώμα.

«Μπορεί να μην συνειδητοποιούμε πως οι (κυρίως) πλαστικές συσκευασίες προσθέτουν χημικές ουσίες στα τρόφιμά μας, αλλά αποτελούν μια σημαντική πηγή έκθεσης για τον άνθρωπο», δήλωσε σε ηλεκτρονικό μήνυμα ο R. Thomas Zoeller, ομότιμος καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Amherst.

«Πρόκειται για μια πρώιμη ένδειξη ότι επιβλαβείς χημικές ουσίες - σε μεγάλο βαθμό εκτός ρύθμισης - εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό».

Τα περισσότερα από τα χημικά που «διαρρέουν» από τις συσκευασίες τροφίμων προέρχονται από τα πλαστικά, αλλά όχι όλα. «Πιθανώς το χειρότερο είναι το ανακυκλωμένο χαρτί και το χαρτόνι», δήλωσε η Muncke. «Και ξέρω ότι αυτό είναι δύσκολο να το χωνέψεις». Η ανακύκλωση χαρτιού, χαρτονιού ή πλαστικού για τη συσκευασία τροφίμων οδηγεί σε μελάνια που αναμειγνύονται δίπλα στα τρόφιμα, εξήγησε.

Σε δήλωσή του - απαντώντας στη μελέτη - ο Erich Shea, εκπρόσωπος του Αμερικανικού Συμβουλίου Χημείας, ενός εμπορικού ομίλου χημικών, σημείωσε ότι τα μέλη του κάνουν εκτεταμένες επιστημονικές αναλύσεις για να επαληθεύσουν την ασφάλεια των υλικών τους. «Η έκθεση αναφέρεται σε ευρείες κατηγορίες χημικών προϊόντων, καθένα από τα οποία έχει μοναδικές χρήσεις και προφίλ, οπότε είναι προβληματικό να τα ομαδοποιήσουμε όλα μαζί», πρόσθεσε.

Οι επιστήμονες λένε ότι υπάρχει ανάγκη για περισσότερο λεπτομερείς δοκιμές της ασφάλειας των συσκευασιών τροφίμων, καθώς και για περισσότερους κανονισμούς σχετικά με το τι θεωρείται ασφαλές να τοποθετείται μέσα σε αυτά. «Πρέπει να σκεφτούμε εποικοδομητικούς τρόπους για το πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε την ασφάλεια αυτών των υλικών», κατέληξε η Muncke.

Πηγή: Washington Post