Στο πέρασμα των χρόνων τα έθιμα της Μ. Εβδομάδας και της Λαμπρής, με ρίζες που χάνονται βαθιά μέσα στην ιστορία, εξακολουθούν να αναβιώνουν στον Έβρο, ίσως διαφοροποιημένα σε σχέση με το παρελθόν και παρουσιάζοντας μία πολυμορφία από τόπο σε τόπο, διατηρώντας όμως αναλλοίωτο το θρησκευτικό τους πυρήνα.
Οι «μπότηδες» στην Κέρκυρα, τα «χαλκούνια» στο Αγρίνιο, οι «σαϊτολόγοι» και ο «πόλεμος τους» στη Καλαμάτα, το κάψιμο του Ιούδα σε πολλές περιοχές, η Ανάσταση με τα αερόστατα στο Λεωνίδιο, ο Επιτάφιος συνοδεία ψαροκάικων στον Τυρό Αρκαδίας, είναι μόνο μερικά έθιμα από την περίοδο του Πάσχα.
Τα κάλαντα του Λαζάρου
Το Σάββατο του Λαζάρου, από το πρωί τα μικρά κορίτσια ντυμένα με τις παραδοσιακές φορεσιές και κρατώντας καλαθάκια στολισμένα με λουλούδια στα χέρια, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου. «Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι, ήρθε η μάνα σου από την πόλη, σου φέρε χαρτί και κομπολόι, οι κοτούλες σας αυγά γεννάνε, δώστε μας κι εμείς να τα χαρούμε». Οι νοικοκυρές προσφέρουν στα παιδιά αυγά και ενίοτε χρήματα.
Τα βάγια της καλοτυχίας
Ακολουθεί η Κυριακή των Βαΐων και το πέταγμα στον αέρα και εντός του ναού από τον ιερέα φύλλων από βάγια, τα οποία προσπαθούν να πιάσουν οι πιστοί πριν πέσουν κάτω για να τα βάλλουν στο πορτοφόλι τους και να μην αδειάσει όλο το χρόνο.
πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ
