Ο μεσίτης Θανάσης Χορταριάς καταδικάστηκε σε κάθειρξη έξι χρόνων και κοσμηματοπώλης Σπύρος Δημόπουλος καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κατ’ οίκον περιορισμό.
Οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν μεν τελεσίδικα, αλλά η απόφαση του δικαστηρίου αφήνει έντονη την αίσθηση ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη. Η αφαίρεση της ζωής ενός ανθρώπου τιμωρήθηκε με μια ποινή που συνήθως επιβάλλεται για πολύ μικρότερης σημασίας εγκλήματα. Σε ποια άλλη περίπτωση οι αυτουργοί ενός ξυλοδαρμού μέχρι θανάτου (ο οποίος μάλιστα έχει βιντεοσκοπηθεί) θα τιμωρούνταν με μόλις έξι χρόνια φυλακή;
Η αλυσίδα των παθογενειών
Η απόφαση του δικαστηρίου αποτελεί τον τελευταίο κρίκο μιας αλυσίδας γεγονότων στην υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου τα οποία αναδεικνύουν πολύ σοβαρές παθογένειες της κοινωνίας μας.
Ο πρώτος κρίκος αυτής της αλυσίδας είναι αυτό καθαυτό το έγκλημα στις 21 Σεπτεμβρίου 2018. Ο Ζακ Κωστόπουλος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου μέρα μεσημέρι στην οδό Γλάδστωνος, στο κέντρο της Αθήνας. Το σχετικό βίντεο αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη ότι ο Ζακ δεν αποτελούσε απειλή για κανέναν αφού βρισκόταν πεσμένος στο έδαφος όταν δεχόταν κλοτσιές στο κεφάλι.
Τον θανατηφόρο ξυλοδαρμό παρακολούθησαν επί ώρα απαθείς δεκάδες περαστικοί. Κανείς δεν αντέδρασε για να προστατεύσει το συνάνθρωπο, με μία και μόνη τιμητική εξαίρεση, η οποία όμως δεν αρκεί για να σώσει την ανθρωπιά της κοινωνίας μας.
Η αστυνομία
Οι αστυνομικοί που έσπευσαν στο σημείο, όχι μόνο δεν προστάτευσαν τον Ζακ αλλά τον χτύπησαν και αυτοί. Του πέρασαν μάλιστα χειροπέδες ενώ ήταν αναίσθητος. Στη συνέχεια, η αστυνομία έδωσε ψευδείς πληροφορίες για το περιστατικό. Η ενημέρωση προς τους δημοσιογράφους έκανε λόγο για διάρρηξη κοσμηματοπωλείου από τοξικομανή, την οποία ακολούθησε συμπλοκή. Ο θάνατος του Ζακ έγινε γνωστός μόνο την επόμενη μέρα μέσα από τα social media. Ο δε πραγματικός χαρακτήρας του περιστατικού αναδείχθηκε μέσα από το βίντεο που τραβήχτηκε από απέναντι γραφείο.
Ας προσέξουμε για τι ακριβώς συζητάμε. Η αστυνομία δεν ανακοίνωσε καν τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου. Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι αν δεν υπήρχε το βίντεο, το έγκλημα θα είχε συγκαλυφθεί πλήρως. Ποιος θα πίστευε τους φίλους του Ζακ που θα αμφισβητούσαν το αφήγημα της αστυνομίας.
Άλλωστε, οι «παραλείψεις» της αστυνομίας συνεχίστηκαν και στη σύνταξη της δικογραφίας, αφού δεν συμπεριελήφθησαν σημαντικά στοιχεία της υπόθεσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν κλήθηκαν να καταθέσουν ούτε καν όλα τα πρόσωπα που εμφανίζονται στο βίντεο.
Η δίκη του θύματος
Παράλληλα με την επίσημη ποινική διαδικασία, διεξήχθη και μια δεύτερη «δίκη». Μόνο που αυτή η δίκη δεν αφορούσε τους θύτες αλλά το θύμα. Ο Ζακ Κωστόπουλος στοχοποιήθηκε για να βρεθούν δικαιολογητικά για το έγκλημα. Με όχημα το στόρι του «επικίνδυνου τοξικομανούς διαρρήκτη», επιχειρήθηκε να αντιστραφεί αυτό που όλοι είχαμε δει στο βίντεο: ήταν το θύμα που έφταιγε για το έγκλημα σε βάρος του γιατί ήταν ΛΟΑΤΚΙ και «περιθωριακός». Είδαμε μέχρι και τηλεοπτική «δημοσκόπηση» για το αν δικαιολογείται το έγκλημα.
Τελικά οι τοξικολογικές εξετάσεις του Ζακ Κωστόπουλου ήταν καθαρές ενώ από τη διαδικασία δεν αποδείχτηκε τι ακριβώς έγινε στο κοσμηματοπωλείο. Βεβαίως, πρέπει αν υπογραμμιστεί ότι σε μια πολιτισμένη κοινωνία τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου ενός ανθρώπου.
Κοινωνικός κανιβαλισμός, ρατσισμός, αστυνομικές μεθοδεύσεις, δικαστική μεροληψία. Κρίκοι μιας αλυσίδας εκφάνσεων της κοινωνικής κρίσης. Κακά τα ψέματα. Θα ήταν τελείως άλλη η διαχείριση της υπόθεσης, αν ο Ζακ δεν ήταν «διαφορετικός».
