Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου ο ιδιοκτήτης της συγκριμένης γης είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης καθώς οι μετεωρίτες θεωρούνται «αμετακίνητη περιουσία» και μέρος της γης όπου εντοπίστηκαν.
Το κομμάτι της γης, όπου ο μετεωρίτης βρέθηκε, περιέχει σίδηρο, υλικό που ΄είχε και ο μετεωρίτης. Άρα, ο μετεωρίτης «δεν μπορεί να αποσπαστεί εύκολα από αυτό που συχνά αποκαλείται ως αμετακίνητη περιουσία» αποφάσισε το δικαστήριο.
Στις 7 Νοεμβρίου του 2020, ένας μετεωρίτης κατέληξε σε γη ιδιώτη στην περιοχή του Uppland, βόρεια της Στοκχόλμης, σύμφωνα με τον Guardian. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, δύο γεωλόγοι εντόπισαν τον μετεωρίτη και τον παρέδωσαν στο Σουηδικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας,.
Σύμφωνα με το σουηδικό πρακτορείο ειδήσεων TT, ο ιδιοκτήτης του κτήματος όπου κατέληξε ο μετεωρίτης, ο Johan Benzelstierna von Engeström, άσκησε έφεση σε απόφαση του Δεκεμβρίου του 2022, την οποία είχε εκδώσει δικαστήριο στην Ουψάλα και όριζε ότι οι δύο γεωλόγοι, Andreas Forsberg και Anders Zetterqvist, είχαν το δικαίωμα πάνω στον μετεωρίτη επειδή αυτός δεν ήταν μέρος του κτήματος και ήταν μετακινήσιμο περιουσιακό στοιχείο, το οποίο δεν άνηκε σε κανέναν.
Σήμερα, το εφετείο αποφάνθηκε ότι ο μετεωρίτης «είναι από υλικό που υπάρχει ήδη στην επιφάνεια της Γης». Ο δικαστής Robert Green είπε ότι «μετεωρίτες ή διαστημικά αντικείμενα πρέπει να θεωρούνται ως αμετακίνητη περιουσία όπως και οι άλλες γήινες πέτρες, ακόμα και αν θεωρείται κάτι ξένο προς τη Γη».
Σημειώνεται δε, ότι ένας σουηδικός νόμος, γνωστός ως «allemansraetten» δίνει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε να περιφέρεται στη χώρα ελεύθερα με τον όρο να σέβεται τη φύση και τα ζώα αλλά «δεν δίνει το δικαίωμα στον καθένα να παίρνει έναν μετεωρίτη από τη γη κάποιου άλλου» είπε το δικαστήριο. Οι δύο γεωλόγοι που βρήκαν τον μετεωρίτη ισχυρίστηκαν ότι είχαν συμφωνία, που τους έδινε το δικαίωμα να μετακινήσουν τον μετεωρίτη. Ωστόσο, το εφετείο είπε ότι δεν υπήρχαν επαρκείς αποδείξεις για κάτι τέτοιο. Άγνωστο παραμένει ακόμα, αν θα απαντήσουν νομικά οι δύο γεωλόγοι.
