Life

Μαίρη Χρονοπούλου: Η εξομολόγηση για τον πρώτο μεγάλο έρωτα, «πήγα στο γάμο του με μαύρο ταγιέρ»

Μαίρη Χρονοπούλου: Η εξομολόγηση για τον πρώτο μεγάλο έρωτα, «πήγα στο γάμο του με μαύρο ταγιέρ» Φωτογραφία: Meri Hronopoulou Fans Page
Η αγαπημένη ηθοποιός Μαίρη Χρονοπούλου έφυγε σήμερα από τη ζωή μετά από πολλές περιπέτειες που αντιμετώπισε με απαράμιλλο σθένος.

Μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης παραχώρησε πριν περίπου δύο χρόνια η Μαίρη Χρονοπούλου, η σπουδαία ηθοποιός που αγαπήθηκε όσo λίγες.

Σε αυτήν έκανε ειδική μνεία στον πρώτο της μεγάλο έρωτα που δεν ήταν άλλος από τον Μίμη Πλέσσα. Μικρό κορίτσι ακόμα, όταν είχε μάθει ότι εκείνος παντρεύεται, φόρεσε μαύρο ταγέρ και μαύρες γόβες και πήγε στην εκκλησία για να του ευχηθεί: «Εύχομαι έστω εσύ να ευτυχήσεις».

«Ήμουν 15-16 χρόνων με κοτσίδες, τις έλυσα για να πάω στον γάμο του. Αυτός ήταν 20, μόλις είχε γυρίσει από την Αμερική με το master της χημείας. Θεός για μένα. Τι απελπισμένος έρωτας.

Μια Ιουλιέτα πρώιμη. Δεν πέρασαν πολλοί άντρες από τη ζωή μου όπως μου έχουν καταλογίσει. Έμενα με όλους πολλά χρόνια.

Πέρασα και μεγάλα διαστήματα μοναξιάς, μου άρεσε να μένω μόνη μου. Άντεχα τη μοναξιά. Πήρα πολλά. Το πάρε - δώσε με τους άντρες ήταν ικανοποιητικό» είπε.

«Ήξερα ότι ο γάμος δεν θα κρατήσει»

Σε εκείνη την ίδια συνέντευξη, είχε μιλήσει και για τον έναν και μοναδικό γάμο της το 1975 με τον πρώην δήμαρχο Σπάτων και πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Δήμο Μπότσαρη, ο οποίος διήρκησε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

«Τρεις τέσσερις μέρες πριν από τον γάμο, ήξερα ότι ο γάμος δεν θα διατηρηθεί. Δυο μέρες μετά τον γάμο ετοίμασα τις βαλίτσες μου, τα μάζεψα και πήγα Θεσσαλονίκη», σημείωσε και πρόσθεσε:

«Πήγα στην εκκλησία με μια Ρολς Ρόις 5 ετών, η οποία διαλύθηκε. Οδηγούσε ο Κώστας Καρράς. Είχαν πέσει πάνω γύρω στους 8.000 ανθρώπους. Δεν μπορούσαν οι αστυνομικοί να κρατήσουν τον κόσμο. Ο Θανάσης Βέγγος ούρλιαζε στον γάμο μου: “Μαίρη! Κάποτε είχες πει ότι θα παντρευόσουν έναν άντρα σαν εμένα, αυτός που παίρνεις δεν μου μοιάζει”. Τον αγαπούσα πολύ τον Θανάση Βέγγο. Εγώ ήμουν σαν χαμένη».

«Γύρευα έναν καπετάνιο»

Για τους άνδρες που πέρασαν αλλά δεν έμειναν είχε πει:

«Σε όλη μου την ζωή γύρευα έναν καπετάνιο να του παραδώσει το τιμόνι της ζωής μου. Έκανα πολλές “οντισιόν” για αυτό, όχι τόσες όσες μου καταλογίζουν, αλλά κατέληξα να είμαι εγώ ο τιμονιέρης της ζωής μου και αυτό είναι πολύ κουραστικό. Ακόμα και τώρα υπάρχουν μερικοί ανόητοι που πιστεύουν ότι είμαι γυναίκα. Εγώ δεν το πιστεύω» είπε.