Για όλους και για όλα μίλησε στο Λοιπόν ο Σπύρος Μπιμπίλας.
-Ήσουν έτσι μαχητικός από μικρός; Βιοπαλαιστής από νεαρή ηλικία;
Βεβαίως. Ήμουν πάντα ο πρόεδρος της τάξης μου και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο. Με εκλέγανε όλοι ως αντιπρόσωπό τους. Δεν φοβόμουν τίποτα, ακόμα και στο γυμνάσιο, που ήταν τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας. Κι έχω δεσμούς με τους συμμαθητές μου από το δημοτικό και το γυμνάσιο ακόμα και σήμερα. Δουλεύω από δεκατεσσάρων χρόνων, γιατί είχα την ατυχία να πεθάνει ο πατέρας μου όταν ήμουν δώδεκα χρόνων. Επίσης η μητέρα μου ήταν αγωνίστρια της ζωής και συμπαραστάτρια στα όνειρά μου. Όλα αυτά με έκαναν να είμαι εργασιομανής και να μην θέλω να σταματήσω ποτέ. Όπως και τώρα θα μπορούσα να μην δουλεύω και τόσο πολύ από τη στιγμή που είμαι βουλευτής και έχω και τη σύνταξή μου.
-Στη Wikipedia αναφέρει ότι είσαι ο πρώτος ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου…
Αυτοί το λένε, εγώ δεν αισθάνομαι έτσι. Όχι, δεν είμαι ο πρώτος. Υπάρχουν πολλοί gay βουλευτές οι οποίοι δεν θέλουν να το πουν. Εντάξει, εγώ δεν είμαι κριτής της ζωής του καθενός, αλλά δεν είμαι ο πρώτος γκέι που μπήκε στην ελληνική Βουλή. Εγώ δεν έβαλα παντιέρα τη σεξουαλικότητά μου για να με ψηφίσουν. Δεν με ενδιέφερε αυτό. Επίσης εγώ δεν αισθάνομαι διαφορετικός. Υπάρχει ποικιλία μέσα στη φύση και όλα είναι φυσιολογικά.
-Πιστεύεις ότι η ελληνική κοινωνία είναι ώριμη για να αποδεχτεί όχι μόνο τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών αλλά και το να αποκτούν παιδιά;
Κι αν δεν είναι, πρέπει να γίνει. Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία στο 1/3 της είναι εξαιρετικά ρατσιστική, φοβισμένη και απαράδεκτη. Πρέπει να βοηθήσουμε όλοι ώστε ν’ αλλάξει αυτό. Να πάψουν να είναι ρατσιστές οι άνθρωποι. Να πάψουν να φοβούνται τους ομοφυλόφιλους, τους ξένους, τους αλλόθρησκους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια δικαιώματα πάνω στη γη.
