Οικονομία

Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος ΓΣΕΕ: Η κυβέρνηση να τιμήσει τις «υπογραφές» της

Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος ΓΣΕΕ: Η κυβέρνηση να τιμήσει τις «υπογραφές» της
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Βασίλη Αγγελόπουλο Να τιμήσει η κυβέρνηση τις δικές της δεσμεύσεις και τις «υπογραφές» στα εργασιακά θέματα. Οι όποιες αλλαγές στο καθεστώς που διέπει τις ομαδικές απολύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την προστασία των εκπροσώπων των εργαζομένων και την απεργία, αποτελούν για τη ΓΣΕΕ αιτία πολέμου.

Η τοποθέτηση αυτή προέρχεται από τον πρόεδρο της Συνομοσπονδίας, κ. Γιάννη Παναγόπουλο, ο οποίος παραμονές των κινητοποιήσεων στη ΔΕΘ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στα dikaiologitika.gr,επισήμανε ότι δεν πρέπει η κυβέρνηση να αξιοποιεί τα συμφωνηθέντα με τους κοινωνικούς εταίρους αλά καρτ, για να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη, την ώρα που πραγματοποιείται φορολογική επιδρομή και μειώνονται ξανά οι συντάξεις.

Επανέφερε επίσης, ξανά στο προσκήνιο την πρόταση της ΓΣΕΕ για μοντέλο εγγυημένης απασχόλησης, ως πρόταση για περιορισμό της πολύ υψηλής ανεργίας. Για την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας, ο κ. Παναγόπουλος ζητάει την «αποκατάσταση του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων». Στις διεκδικήσεις της Συνομοσπονδίας, ενόψει ΔΕΘ, ο κ. Παναγόπουλος τονίζει την ανάγκη να καταργηθούν οι μνημονιακές, αντεργατικές διατάξεις και κυρίως να «απεμπλακεί η κρατική εξουσία από τον προσδιορισμό του κατώτατου μισθού».

Τέλος, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ επιμένει ότι παρά τις όποιες αδυναμίες του συνδικαλιστικού κινήματος, τα συνδικάτα είναι ο μόνος τρόπος για να εκφραστεί η «συλλογική δράση» και να βελτιωθεί η διαπραγματευτική δύναμη των εργαζόμενων.

Τα εργασιακά θέματα επανέρχονται στο προσκήνιο, ενόψει διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς. Πού πιστεύετε ότι θα υπάρξει ρωγμή; Στις ομαδικές απολύσεις ή στον κατώτατο μισθό; Θεωρείτε ότι κινδυνεύει ο συνδικαλιστικός νόμος, άρα η αυτονομία των συνδικάτων, για να «γλιτώσουν» οι παραπάνω κυβερνητικές «κόκκινες γραμμές»;
Στα συνδικάτα είμαστε σε επιφυλακή για παν ενδεχόμενο. Οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης έχουν παραβιαστεί εδώ και αρκετό καιρό, ειδικά με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου. Αυτό το οποίο ζητάμε από την κυβέρνηση είναι να τιμήσει τις δικές της δεσμεύσεις και τις «υπογραφές» στα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο της μισθωτής εργασίας.
Τα συμφωνηθέντα ενώπιον της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, με τη συμμετοχή του υπουργείου Εργασίας, τόσο της προηγούμενης όσο και της παρούσας Κυβέρνησης, είναι πολύ συγκεκριμένα και δεν ενδείκνυνται για χρήση αλά καρτ, ανάλογα την σκοπιμότητα που πρέπει να εξυπηρετηθεί κάθε φορά και κυρίως για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τη φορολογική επιδρομή, τις μειώσεις των συντάξεων και την επικείμενη λαίλαπα των μνημονιακών της δεσμεύσεων για τις «βέλτιστες απορρυθμίσεις» στις ομαδικές απολύσεις, στις συλλογικές συμβάσεις, στην προστασία των εκπροσώπων των εργαζομένων και στην απεργία.
Απαιτούμε από τον κ. υπουργό, να μην παρεκκλίνει από αυτά, τα οποία αποτελούν τη βάση της πρόσφατης συμφωνίας, που ο ίδιος χαιρέτισε και δήλωσε ότι θα σεβαστεί, στα οποία γίνεται ρητή αναφορά σε όλα τα παραπάνω ζητήματα.

Πώς θα αντιδράσει η ΓΣΕΕ στην περίπτωση που αποφασιστεί, από την κυβέρνηση και τους θεσμούς, κάτι διαφορετικό από όσα έχουν συμφωνηθεί, με τους κοινωνικούς εταίρους;
Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας, δεν έχει κανένα περιθώριο για νέα σκληρά και επώδυνα μέτρα. Ό,τι κάνει και αυτή η κυβέρνηση είναι άνισο, άδικο και αναποτελεσματικό.
Για τη ΓΣΕΕ οι αλλαγές στα εργασιακά αποτελούν αιτία πολέμου. Γι’ αυτό καλούμε τους εργαζόμενους σε μαζική και αγωνιστική συμμετοχή στο συλλαλητήριο του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη.
Ο αγώνας για εμάς είναι μονόδρομος. Όσο συνεχίζονται οι αδιέξοδες πολιτικές, τόσο θα είμαστε στους δρόμους και θα αγωνιζόμαστε με κάθε μέσο και τρόπο που διαθέτουμε στη φαρέτρα μας.

Διανύοντας τον 6ο χρόνο κρίσης, η ανεργία δεν αποκλιμακώνεται με ταχείς ρυθμούς και διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Ποιες είναι οι προτάσεις της Συνομοσπονδίας για να περιοριστεί το φαινόμενο; Τι είχε προτείνει όλα τα προηγούμενα έτη, αλλά δεν εισακούστηκε;
Η ΓΣΕΕ, μέσω του Ινστιτούτου Εργασίας της, έχει καταθέσει ένα πλαίσιο προτάσεων για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Έχει προτείνει και δημοσιοποιήσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου της οικονομίας από την κρίση.
Ένας από τις τρεις πυλώνες της πρότασης είναι η θεσμοθέτηση προγραμμάτων Εγγυημένης Απασχόλησης. Ο θεσμός της Εγγυημένης Απασχόλησης έχει πολύ σημαντικές δημοσιονομικές και μακροοικονομικές επιδράσεις. Μπορεί να συμβάλλει άμεσα στην αύξηση της απασχόλησης, στην ενίσχυση της κοινωνικής σταθερότητας, στην ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος, στην αύξηση της αγοραστικής δύναμης και στη δημιουργία βιώσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων μέσω της αύξησης της απασχόλησης και του ΑΕΠ.
Δυστυχώς όμως οι προτάσεις μας δεν εισακούονται και η κατάσταση παραμένει εφιαλτική.
Η απορρύθμιση στην αγορά εργασίας, με την απλήρωτη και την ανασφάλιστη απασχόληση να κυριαρχεί, διογκώνεται συνεχώς.

Πώς μπορεί η ΓΣΕΕ να συνδράμει στον περιορισμό τέτοιων φαινομένων; Ποιες είναι οι πρόσφατες παρεμβάσεις της Συνομοσπονδίας υπέρ των εργαζομένων που θέλετε να προβληθούν;
Η ΓΣΕΕ έχει καταθέσει συγκεκριμένο πλαίσιο προτάσεων για την αδήλωτη εργασία. Προτάσεις που έχει αποστείλει στο αρμόδιο υπουργείο και με τις οποίες εκτιμούμε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο.
Σε αυτό μπορεί να συντελέσει η άμεση αποκατάσταση του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων της Εθνικής Γενικής ΣΣΕ και της επέκτασης των κλαδικών/ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων και, φυσικά, η κατάργηση των μνημονιακών διατάξεων, προώθησης της ευελιξίας και της επισφάλειας στις ατομικές συμβάσεις, αλλά και τις θέσεις εργασίας.
Βασικό ρόλο, βέβαια, θα πρέπει να έχει και το ΣΕΠΕ, με την αναβάθμισή του, αφού τώρα υπολειτουργεί αδυνατώντας να κάνει τους ελέγχους που απαιτούνται.
Η εργατική συμμετοχή στους ελέγχους του ΣΕΠΕ πρέπει να ενισχυθεί, ενώ για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της αδήλωτης εργασίας πρέπει να καταργηθούν και οι διατάξεις που διαφοροποιούν την αμοιβή στη βάση της ηλικίας.

Ποια θα είναι τα βασικά αιτήματα της Συνομοσπονδίας στη ΔΕΘ; Πώς θα εκφράσετε την αντίθεσή σας στις προωθούμενες κυβερνητικές πολιτικές;
Πρέπει να μπει οριστικό τέλος στις αυταπάτες, στα πειράματα, στην ανεργία, στη φτωχοποίηση και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από ριζική αλλαγή στην εφαρμοζόμενη πολιτική.
Διεκδικούμε μεταξύ άλλων, την άμεσα κατάργηση του συνόλου των αντεργατικών μνημονιακών διατάξεων που οδήγησαν στο στραγγαλισμό των συλλογικών εργατικών δικαιωμάτων και εγγυήσεων.
Πρέπει να απεμπλακεί η κρατική εξουσία από τον προσδιορισμό του κατώτατου μισθού. Να αποκατασταθεί ο θεσμός των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Να μην υπάρξει καμία παρέμβαση στο ισχύον πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων, καμία παρέμβαση στην άσκηση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και στο ισχύον πλαίσιο για την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.
Πρέπει να μπει οριστικό τέλος στις πολιτικές της φορομπηχτικής επιδρομής. Αυτά είναι μερικά από όσα διεκδικούμε ή σωστότερα, απαιτούμε.
Στη διακήρυξη του φετινού συλλαλητηρίου που έχουμε εκδώσει, αποτυπώνεται το σύνολο του διεκδικητικού μας πλαισίου.
Για μας το συλλαλητήριο του Σαββάτου στο Άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη στις 6 το απόγευμα αποτελεί την αφετηρία του νέου κύκλου κινητοποιήσεων της Συνομοσπονδίας.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε όλοι μαζί να δίνουμε μάχη, για να αποτρέψουμε τα χειρότερα και να ανατρέψουμε τα προηγούμενα.

Ως πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ποια θεωρείτε ότι είναι η απήχηση του συνδικαλιστικού κινήματος στους πολίτες; Μετά από 6 έτη κρίσης, δεν σας προβληματίζει το γεγονός ότι οι πολίτες δείχνουν να έχουν «γυρίσει την πλάτη» στο συνδικαλιστικό κίνημα; Ποια λάθη έχετε εντοπίσει και πώς πρέπει να διορθωθούν για να αποκτήσει και πάλι ο συνδικαλισμός, την επαφή που χρειάζεται με την κοινωνία;
Τα συνδικάτα είναι η δύναμη του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Όλο αυτό το διάστημα παρά την επιχείρηση κατασυκοφάντησης του συνδικαλιστικού κινήματος που κάποιοι επιδίωξαν και επιδιώκουν για ευνόητους λόγους, τα συνδικάτα παρέμειναν όρθια με συνεχιζόμενες διεκδικήσεις και αγωνιστικές γραμμές.
Δεν είμαι εκείνος που θα αρνηθεί τις εγγενείς αδυναμίες των συνδικάτων. Όλα αυτά έχουν επηρεάσει τη συνδικαλιστική πυκνότητα. Τα συνδικάτα όμως δεν συγκυβερνούν.
Ότι μπορεί να κερδηθεί, ή σωστότερα στην παρούσα φάση να αποφευχθεί, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τα συνδικάτα.
Στόχος του συνδικαλιστικού κινήματος είναι η ενεργοποίηση της κοινωνίας, ώστε να επιδιώξει τις σωστές πολιτικές λύσεις.
Ο μεμονωμένος εργαζόμενος διαθέτει ισχνή διαπραγματευτική δύναμη, γι’ αυτό και η συλλογική δράση είναι η μόνη λύση.

NETWORK