Opinions

Η Πάρνηθα, η Ικαρία και η ατομική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη

photo Eurokinissi photo Eurokinissi
Damage control χωρίς ομολογουμένως μεγάλη επιτυχία επιχειρείται τις τελευταίες ώρες από τα κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να αναστραφεί η επικοινωνιακά βαριά «πληγωμένη» εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά από το περιβόητο πια τραπέζι στην Ικαρία.

Ο πρωθυπουργός επέλεξε το Σαββατοκύριακο να μεταβεί στο νησί προκειμένου σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση να επισκεφτεί εμβολιαστικά κέντρα και να έχει επαφές με τις τοπικές αρχές. Ωστόσο το γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν του ο βουλευτής Σάμου, Χριστόδουλος Στεφανάδης είναι το μόνο που θα μείνει και θα μνημονεύεται από τον κόσμο για πολύ καιρό καθώς προκάλεσε, όπως όλα δείχνουν ανεπανόρθωτο πλήγμα στην εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο συνωστισμός, που παρατηρήθηκε στη βεράντα του σπιτιού του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων στην αντιπολίτευση αλλά κυρίως στον κόσμο, που απο το προηγούμενο Σάββατο είναι αναγκασμένος να παραμένει κλεισμένος στο σπίτι του από τις 6 το απόγευμα, τηρώντας ένα μέτρο που εξαρχής η αναγκαιότητα και η επιστημονικότητα του τουλάχιστον αμφισβητήθηκαν.

Μετά τις πρόσφατες εικόνες από την Πάρνηθα, όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπέπεσε στο πρώτο βαρύ, αν μη τι άλλο επικοινωνιακό, φάουλ με τη βόλτα για ποδήλατο και moto cross, η Ικαρία είναι η δεύτερη φορά, όπου ο πρωθυπουργός πιάνεται εν μέσω πανδημίας να παραβιάζει τα μέτρα, σε μια χρονική στιγμή που ο κόσμος βρίσκεται πλέον στα όρια του, καθώς διανύουμε τον τέταρτο μήνα του δεύτερου lockdown με αυστηρούς περιορισμούς, κλειστή έστιαση και επιβαρυμένη ψυχολογία από τον σχεδόν έναν χρόνο μη κανονικότητας.

Κι αν η πρώτη φορά ήταν, όπως είπε ο ίδιος «μια στιγμή ανεμελιάς», οι εικόνες από την Ικαρία αποδεικνύουν ότι η συγκυρία δεν επιτρέπει την επιλεκτική χαλάρωση των μέτρων, καθώς στην καλύτερη περίπτωση δίνει απλώς το κακό παράδειγμα, και στη χειρότερη εξαγριώνει περισσότερο τον κόσμο, που έδω και μήνες ακούει από επίσημα κυβερνητικά χείλη για την ανάγκη τήρησης των περιορισμών από τους πολίτες, οι οποίοι καλούνται να δείξουν υπευθυνότητα και όταν αυτό δεν συμβαίνει τιμωρούνται παραδειγματικά.

Ο πρωθυπουργός έχει πολλές φορές επιλέξει σε δημόσιες δηλώσεις του να κάνει επίκληση στο συναίσθημα των πολιτών ζητώντας τους να επιδείξουν την «ατομική ευθύνη» που απαιτεί η συγκυρία, ώστε να αποδώσουν τα μέτρα και να αναχαιτιστεί η πανδημία, που δυστυχώς στοιχίζει καθημερινά τη ζωή σε δεκάδες συνανθρώπους μας.

Τι γίνεται όμως με την ατομική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη; Πώς ένας πρωθυπουργός εξαιρείται από τα μέτρα που η ίδια η κυβέρνησή του έχει εξαγγείλει; Πώς τα κυβερνητικά στελέχη προχωρούν ανερυθρίαστα σε δηλώσεις όπως αυτές του Μάκη Βορίδη στον ΣΚΑΙ που λίγο πολύ έκανε λόγο για αναπόφευκτες εκδηλώσεις λατρείας; Και γιατί ο κύριος Ταραντίλης σε μια προσπάθεια να κάνει το «άσπρο μαύρο» θεωρεί ότι οι εξηγήσεις (που αρνήθηκε τελικά να δώσει) απευθύνονται μόνο στην αξιωματική αντιπολίτευση, που όπως ανέφερε επέλεξε την τακτική του διχασμού και του αποπροσανατολισμού;

Δεν νιώθει η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πως χρωστούν μια συγγνώμη στους πολίτες; Όσα είδαν το φως της δημοσιότητας με το «πρόχειρο γεύμα» του πρωθυπουργού θεωρούν ότι δεν προκαλούν τουλάχιστον το κοινό αίσθημα;

Ποιο μοντέλο επικοινωνιακής διαχείρισης οδηγεί λοιπόν την κυβέρνηση στο να επιλέγει τη στείρα αντεπίθεση και διάψευση όσων ολοι είδαμε με τα μάτια μας, υποτιμώντας κατάφωρα τη νοημοσύνη μας, παρά μιας έστω συμβολικής δήλωσης μεταμέλειας και παραδοχής του λάθους που επικοινωνιακά ίσως και να κατεύναζε τον κόσμο, ο οποίος διαβάζει καθημερινά για πρόστιμα που επιβάλλονται σε συναθροίσεις ακόμη και... τριών ατόμων;

Τέλος, αξίζει ακόμη να σημειωθεί πως ενώ το γεύμα του Κυριάκου Μητσοτάκη έγινε θέμα σε διεθνή μέσα όπως ο Guardian, το Poltico αλλά και οι New York Times, απουσίασε ηχηρά όλο το Σαββατοκύριακο από την πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ. Στην εποχή των social media πάντως η αντίληψη πώς ό,τι δεν παίζει στα δελτία και τα sites θεωρείται ως «μη γενόμενο» είναι αφενός επικοινωνιακά αφελής, αφετέρου επικίνδυνη για την ελευθερία του Τύπου και τη Δημοκρατία.