Πολιτική

Αιχμές του γιου του Μπελογιάννη για την πολιτική ηγεσία

Αιχμές του γιου του Μπελογιάννη για την πολιτική ηγεσία
«Ευτυχώς που όσοι όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις γερμανικές ερπύστριες και την αμερικάνικη πολεμική μηχανή δεν ζουν πια για να δουν την υποδούλωση να έρχεται από το παράθυρο μέσω των τραπεζών και των δανείων» ανέφερε σε μήνυμά του ο γιος του Ν.Μπελογιάννη. Το μήνυμα διάβασε στην τελετή εγκαινίων του Μουσείου «Νίκος Μπελογιάννης» στην Αμαλιάδα, ο δήμαρχος Ήλιδος, κ. Χριστοδουλόπουλος.

«Σας καλωσορίζουμε στην πόλη της Αμαλιάδας, που γέννησε τον άνθρωπο που έζησε ελεύθερος, πορεύτηκε περήφανος και θυσιάστηκε για το αυτονοήτο δικαίωμα υπεράσπισης των ιδεών του», είπε αρχικά στον χαιρετισμό του κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Νίκου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα, πριν από τα εγκαίνια της έκθεσης, ο δήμαρχος Ήλιδας, Χρήστος Χριστοδουλόπουλος.

«Ο Νίκος Μπελογιάννης, ο άνθρωπος με το γαρίφαλο, όπως τον αποτύπωσε ο Πάμπλο Πικάσο, έγινε το μελαγχολικό χαμόγελο της Δημοκρατίας.
Έγινε σύμβολο ελπίδας μέσα στο σκοτάδι της μετεμφυλιακής αυταρχικότητας. Πιστεύω πως το μελαγχολικό του χαμόγελο ήταν το μετέωρο βήμα μίας δημοκρατικής βεβαιότητας σε μία αβέβαιη ιστορική συγκυρία παθών και λαθών», πρόσθεσε.

Στη συνέχεια, ο κ. Χριστοδουλόπουλος διάβασε μήνυμα του γιου του Νίκου Μπελογιάννη: «Στην Αμαλιάδα σήμερα, στο πρόσωπο ενός αγωνιστή τιμούμε όλους εκείνους που όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στις γερμανικές ερπύστριες και απέναντι στην αμερικανική πολεμική μηχανή. Ευτυχώς που δεν ζουν πια να δουν την υποδούλωση να έρχεται από το παράθυρο, μέσω των τραπεζών και των δανείων. Ακριβώς έτσι περιγράφεται αυτή η υποδούλωση από καταβολής ελληνικού κράτους στο βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη, "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα", όπου προτεινόταν και ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης στην κατεύθυνση της εθνικής ανεξαρτησίας. Αυτό δεν μπορούσε να το ανεχτεί η από τη φύση της ξενόδουλη δεξιά. Από την άλλη, η κοντόφθαλμη Αριστερά της εποχής ήταν εξ' ορισμού καχύποπτη απέναντι σε όποιον τολμούσε να σκέπτεται. Η τύχη ενός αγωνιστή με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν προδιαγεγραμμένη. Το μουσείο αυτό, που ξεκινάει σήμερα τη λειτουργία του, δρομολογήθηκε το 1995, όταν με επιθυμία της μητέρας μου, Έλλης Παππά, δώρισα στον δήμο Αμαλιάδας το σπίτι που είχα κληρονομήσει από τη γιαγιά μου, Βασιλική Μπελογιάννη. Ακολούθησαν 22 χρόνια καθυστερήσεων, αδέξιων χειρισμών και παλινδρομήσεων, ώσπου πέρυσι να βρεθούμε στην παρακάτω ευνοϊκή συγκυρία. Η τωρινή δημοτική Αρχή υπό τον Χρήστο Χριστοδουλόπουλο να θεωρήσει το μουσείο έργο προτεραιότητας και όχι, όπως άλλοι προηγουμένως, προεκλογικό πυροτέχνημα. Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Έφη Γεωργοπούλου, να αφοσιωθεί στην υπόθεση του Μουσείου και να κάνει επιτυχημένες ενέργειες στην κατάλληλη κατεύθυνση. Η Βουλή των Ελλήνων να υιοθετήσει με προθυμία το έργο της διαμόρφωσης και να το αναθέσει στη βιβλιοθήκη της Βουλής. Το επιτελείο, η ομάδα εργασίας της βιβλιοθήκης της Βουλής να αποτελείται από ικανότατους ειδικούς με επικεφαλής τη διευθύντρια, Έλλη Δρούλια, τον σκηνογράφο Γιάννη Μετζικώφ και τον ιστορικό Στάθη Κουτρουβίδη. Απευθύνω ευχαριστίες σε όλους τους παραπάνω. Εκτός από το κτίριο, ο εξοπλισμός και πολλά εκθέματα ανήκαν στη Βασιλική Μπελογιάννη, τη Διδώ Σωτηρίου και την Έλλη Παππά. Συνολικά 27 φορείς, οι περισσότεροι τοπικοί της Ηλείας, συνέβαλαν με εκθέματα, πολλά εντελώς άγνωστα. Όσο για την εκστρατεία, κυρίως μέσω του κίτρινου υποκίτρινου τύπου, για την οικειοποίηση του Μουσείου από έναν συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, αυτή ανάγεται στην εκμετάλλευση αγίων, μαρτύρων και ηρώων από την κάθε λογής εκκλησία».