Στο κυριακάτικο σημείωμά του ο Αλέξης Χαρίτσης αναφέρεται στην ένταση στη Μέση Ανατολή μετά τη δολοφονία Χανίγια στην Τεχεράνη, τη συγκάλυψη του σκανδάλου των παρακολουθήσεων, την ανάγκαια σύμπραξη της προοδευτικής αντιπολίτευσης και τις πρωτοβουλίες της Νέας Αριστεράς καθώς και τη διεθνή εκστρατεία ψεύδους, μίσους και ρατσισμού κατά της Αλγερινής μποξέρ Ιμάν Κελιφ.
Όπως τονίζει, αναφορικά με τις υποκλοπές, «το πόρισμα του Αρείου Πάγου βρίθει κραυγαλέων παραλείψεων και αστήρικτων εκτιμήσεων, δημιουργώντας την αίσθηση της συγκάλυψης του σκανδάλου. Η μεθόδευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας για να μη συζητηθεί το πόρισμα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, αποτελεί το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ της συγκάλυψης, το οποίο σκηνοθέτησε προσωπικά ο πρωθυπουργός. Πρέπει να μιλάμε για δύο σκάνδαλα: Το σκάνδαλο των υποκλοπών και το σκάνδαλο της συγκάλυψής τους. Το κυβερνητικό επιτελείο κακώς πανηγυρίζει, θεωρώντας ότι η υπόθεση έκλεισε. Η υπόθεση είναι ανοιχτή και θα μείνει ανοιχτή. Γιατί δεν θα κάνουμε βήμα πίσω στον αγώνα για την πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας και την απονομή δικαιοσύνης. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας είναι αδιαπραγμάτευτη».
{https://www.facebook.com/acharitsis/posts/pfbid032Ce6cyVm3jbL24MiHnnPLjpNo7aCyfXGXbb8xGbM4CzcPLXTjz3qq6EnSKPzRLhpl}
Ολόκληρη η ανάρτηση του Αλέξη Χαρίτση:
«Με κομμένη την ανάσα…».
Αυτή τη φορά οι δημοσιογραφικοί τίτλοι δεν είναι υπερβολικοί. Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις μάς έχουν φέρει στο όριο ενός ανοιχτού περιφερειακού πολέμου στη Μέση Ανατολή, την ώρα που συνεχίζεται η γενοκτονία στη Γάζα.
Η δολοφονία του Χανίγιε δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο Νετανιάχου έχει ταυτίσει την πολιτική επιβίωσή του με τη γενίκευση του πολέμου και την αποσταθεροποίηση όλης της περιοχής.
Ο Νετανιάχου δεν θα σταματήσει αν δεν τον σταματήσουμε. Κυρώσεις και εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ, άμεση αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους από την ΕΕ. Τώρα και όχι κάποια στιγμή στο μέλλον.
Μόνο η αποφασιστική δράση της διεθνούς κοινότητας μπορεί να αποτρέψει τη βύθιση όλης της περιοχή στο χάος και το αίμα.
Στα δικά μας, την περασμένη εβδομάδα είχαμε το πόρισμα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για τις υποκλοπές. Χύθηκε άπλετο φως (not).
Θέλω να τονίσω ότι είναι άλλο πράγμα ο θεσμικός σεβασμός στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και άλλο η κριτική σε συγκεκριμένες πράξεις δικαστών. Η κριτική αποτελεί όχι απλώς δικαίωμα, αλλά θεμελιώδες δημοκρατικό καθήκον.
Το πόρισμα του Αρείου Πάγου βρίθει κραυγαλέων παραλείψεων και αστήρικτων εκτιμήσεων, δημιουργώντας την αίσθηση της συγκάλυψης του σκανδάλου. Η μεθόδευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας για να μη συζητηθεί το πόρισμα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, αποτελεί το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ της συγκάλυψης, το οποίο σκηνοθέτησε προσωπικά ο Πρωθυπουργός.
Πρέπει να μιλάμε για δύο σκάνδαλα: Το σκάνδαλο των υποκλοπών και το σκάνδαλο της συγκάλυψής τους. Το κυβερνητικό επιτελείο κακώς πανηγυρίζει, θεωρώντας ότι η υπόθεση έκλεισε. Η υπόθεση είναι ανοιχτή και θα μείνει ανοιχτή. Γιατί δεν θα κάνουμε βήμα πίσω στον αγώνα για την πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας και την απονομή δικαιοσύνης. Η υπεράσπιση της δημοκρατίας είναι αδιαπραγμάτευτη.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, η συνεργασία της προοδευτικής αντιπολίτευσης είναι απαραίτητη.
Στο άνοιγμα του ζητήματος στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας έγινε ένα πρώτο βήμα, αλλά δεν φτάνει.
Είναι ώρα ευθύνης για όλα τα προοδευτικά κόμματα. Από την πλευρά της, η Νέα Αριστερά κάνει και θα συνεχίσει να κάνει ό,τι μπορεί για την οικοδόμηση ενός μετώπου δημοκρατίας.
Για αυτόν τον λόγο κάλεσα τον κ. Μητσοτάκη να ζητήσει από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών ώστε να μας εξηγήσει γιατί παρακολουθούνταν για λόγους εθνικής ασφαλείας πρόσωπα επιφορτισμένα με τη διασφάλιση της. Δεν περιμένω ότι ο Πρωθυπουργός θα ανταποκριθεί στο αίτημά μου. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να νιώθει διαρκώς την πίεση να απολογηθεί για τις αδιανόητες επιλογές του.
Ανυποχώρητα στον αγώνα για τη δημοκρατία, ανυποχώρητα απέναντι στο μίσος και τις διακρίσεις.
Μου προκαλεί αποστροφή η διεθνής εκστρατεία ψεύδους, μίσους και κοινωνικού ρατσισμού που εξαπολύθηκε με αφορμή την Αλγερινή μποξέρ Ιμάν Κελίφ. Ας μη γελιόμαστε. Δεν πρόκειται για αυθόρμητη έκφραση προκαταλήψεων και στερεοτύπων. Πρόκειται για πολιτικά υποκινούμενη επιχείρηση παραπληροφόρησης και χειραγώγησης. Η διεθνής της Ακροδεξιάς κάνει πολιτική δημιουργώντας ηθικό πανικό και στοχοποιώντας τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Αυτή η στοχοποίηση που βασίζεται στο ψεύδος (εν προκειμένω, η Κελίφ δεν είναι βιολογικά άντρας όπως έλεγαν ο Σαλβίνι και οι λοιπές ακροδεξιές δυνάμεις), προπαρασκευάζει ιδεολογικά τη βία. Δεν πρέπει να τους περάσει.
Θα το ξαναπώ. Για την Αριστερά είναι προτεραιότητα ο αγώνας για την υπεράσπιση των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων, είναι προτεραιότητα ο αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή διακρίσεων. Θα είμαστε σταθερά και ανυποχώρητα απέναντι στους εμπόρους του μίσους.
Κλείνω με μια μικρή αναφορά σε δύο εξαιρετικά βιβλία που διάβασα τον τελευταίο καιρό.
Το «Εμείς οι θνητοί» του Ατούλ Γκαουάντε (μετάφραση Λύο Καλοβυρνάς, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) πραγματεύεται το πολύ δύσκολο θέμα του τι πρέπει να κάνει η Ιατρική όταν το τέλος έχει πια δρομολογηθεί. Ο Γκαουάντε υποστηρίζει (και νομίζω ότι έχει δίκιο) ότι η ποιότητα ζωής και ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια του ασθενούς πρέπει να αποκτήσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την ασθένεια και τα γηρατειά. Όσες και όσοι έχουν σχετική εμπειρία, θα καταλάβουν καλύτερα αυτόν τον προβληματισμό.
Η «Πατρίδα» του Φερνάντο Αραμπούρου (μετάφραση Τιτίνα Σπερελάκη, Πατάκης) δικαίωσε με το παραπάνω τη φήμη της. Πρόκειται για φοβερό μυθιστόρημα, εξαιρετικά διαφωτιστικό για το Εουσκάντι (Χώρα των Βάσκων). Μια πολύ συγκινητική αφήγηση που θέτει καίρια ερωτήματα για την έννοια της πατρίδας και την αίσθηση του ανήκειν, τη δυνατότητα της συμβίωσης και την επούλωση του τραύματος, την αξία της ανθρώπινης ζωής. Εφτακόσιες σελίδες που τις διαβάζεις απνευστί.
