Κανονικά θα έπρεπε να γράφουμε ότι ο Μητσοτάκης ζει το όνειρο κάθε πρωθυπουργού. Έκλεισε αισίως τον πέμπτο χρόνο διακυβέρνησης, κέρδισε τη δεύτερη θητεία με τη μεγαλύτερη διαφορά που έχει σημειωθεί από το 1974, η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης, η διεθνής οικονομική συγκυρία είναι ευνοϊκή, οι προσδοκίες των πολιτών είναι ψαλιδισμένες μετά από την τραυματική εμπειρία της κρίσης και η ελληνική κοινωνία περνάει φάση ιδιώτευσης -η ιδιώτευση των πολιτών πάντοτε ευνοεί τους εκάστοτε τους κυβερνώντες. Δηλαδή καλύτερα δεν γίνεται για τον πρωθυπουργό.
Η δυσαρέσκεια
Κι όμως! Η μεγάλη αντίφαση της πολιτικής συγκυρίας είναι ότι ενώ οι συνθήκες είναι τόσο ευνοϊκές για την κυβέρνηση, εντούτοις, αυτή έχει περιέλθει σε πολύ δύσκολη θέση, την πιο δύσκολη της τελευταίας πενταετίας. Μετά το πολύ κακό αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών όπου η ΝΔ έχασε 12 μονάδες και διασώθηκε μόνο χάρη στη χαμηλή πτήση Κασσελάκη, οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το κυβερνών κόμμα στα ίδια ή και χαμηλότερα επίπεδα. Ιδιαίτερη σημασία για το πολιτικό κλίμα έχει ότι σε πρόσφατη μέτρηση της MRB ο δείκτης αισιοδοξίας καταγράφεται μόλις στο 10,8%.
Πέρα από τις δημοσκοπήσεις, η κοινωνική δυσαρέσκεια είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Η πτώση της αγοραστικής δύναμης συνεχίζεται. Έξι χρόνια μετά την τυπική ολοκλήρωση του Μνημονίου, η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων πολιτών βρίσκεται στο 67% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, στην προτελευταία θέσης της ΕΕ, με μόνη χειρότερη τη Βουλγαρία.
Την ίδια στιγμή, η αδυναμία της κυβέρνησης να δίνει πραγματικές λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα, οδηγεί σε συρρίκνωση την απήχησή της. Όποιος-α χρειάστηκε να πάει σε νοσοκομείο αυτό το καλοκαίρι, έχει προσωπική εμπειρία τι σημαίνει διάλυση και ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ. Επιπλέον, η καταστροφική πυρκαγιά στην Βορειοανατολική Αττική έδειξε ότι το πολυδιαφημισμένο επιτελικό κράτος, αριστεύει μόνο στην επικοινωνία.
Η αντιστροφή του κλίματος
Η αυριανή ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕθ έχει ως στόχο να αποτελέσει το εφαλτήριο για την αντιστροφή του αρνητικού κλίματος για την κυβέρνηση. Πολύπειρος πολιτικός αναλυτής κάνει την εκτίμηση ότι «στόχος του Μητσοτάκη είναι να μοιράσει λεφτά στη Θεσσαλονίκη ώστε στην επόμενη δημοσκόπηση η ΝΔ να γράψει πάνω από 30% και να μπορέσει να ισχυριστεί ότι πέρασε τον κάβο».
Ωστόσο, ο Μητσοτάκης έχει τρία μεγάλα εμπόδια στην προσπάθειά του να αντιστρέψει το κλίμα.
Το πρώτο είναι ότι αν ισχύουν οι παροχές που διαρρέει το κυβερνητικό επιτελείο, δεν μπορούν να αλλάξουν το κλίμα. Δεν αλλάζει το κλίμα όταν δίνεις ένα επίδομα στους συνταξιούχους αλλά το λάδι υπερβαίνει τα 13 ευρώ.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι παρά την εμμονή των κυβερνήσεων να ανακοινώνουν παροχές και επιδόματα στη ΔΕΘ, αυτές δεν φέρνουν εντυπωσιακά αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια. Ο πολιτικός συσχετισμός κρίνεται συνολικά από την οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών και την αποτελεσματικότητα της διακυβέρνησης.
Το τρίτο (και ίσως κυριότερο) πρόβλημα για τον Μητσοτάκη είναι η στρατηγική αμηχανία που υποκρύπτουν όσα διαρρέουν. Αμηχανία που έρχεται ως αποτέλεσμα της έλλειψης αφηγήματος για το μέλλον. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μπορεί να δώσει μια στοιχειωδώς πειστική θετική προοπτική για το αύριο της ελληνικής κοινωνίας. Το βιοτικό επίπεδο δεν μπορεί να το ανεβάσει όσο δεν συγκρούεται με τα καρτέλ της κερδοσκοπίας. Την αποτελεσματικότητα της διοίκησης δεν μπορεί να την αναβαθμίσει με τα ίδια πρόσωπα και την ίδια λειτουργία που αποδείχτηκαν ατελέσφορα πέντε χρόνια τώρα. Τέλος, δεν μπορεί να επικαλείται τις «απειλές για τη σταθερότητα», γιατί δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στον πολιτικό ορίζοντα.
Το ερώτημα λοιπόν που καλείται να απαντήσει ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ είναι αν μπορεί να πει κάτι πραγματικά καινούργιο.
