Εξαιρετικά επικερδής αποδεικνύεται η προ πενταετίας επένδυση της Ελληνικά Χρηματιστήρια ΑΕ στο Χρηματιστήριο του Κουβέιτ (Boursa Kuwait). Η τοποθέτηση αυτή είχε αποφασισθεί το 2019 από το τότε Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΧΑΕ ως μέρος της στρατηγικής του Ομίλου να αξιοποιήσει την τεχνογνωσία του σε συστήματα και υπηρεσίες διαπραγμάτευσης και μετασυναλλακτικής δραστηριότητας. Μετά την επιτυχή συμμετοχή της στο διαγωνισμό της CMA Kuwait για την ιδιωτικοποίηση του Boursa Kuwait, η ΕΧΑΕ είχε αποκτήσει 1.490.000 μετοχές που αντιστοιχούσαν στο 0,779% του Boursa Kuwait. Το ίδιο ακριβώς ποσοστό το διατηρεί μέχρι και σήμερα, ωστόσο λόγω εταιρικών πράξεων οι μετοχές που κατέχει έχουν αυξηθεί στις 1.564.500. Μια λεπτομέρεια.
Η ΕΧΑΕ είχε αποκτήσει τις μετοχές του Boursa Kuwait με τιμή κτήσης 0,237 Δηνάρια Κουβέιτ ανά μετοχή, ήτοι καταβάλλοντας συνολικά 1,03 εκατ. ευρώ. Σήμερα η μετοχή του Boursa Kuwait διαπραγματεύεται στα 2,039 Δηνάρια Κουβέιτ και οι 1.564.500 μετοχές που διαθέτει η ΕΧΑΕ έχουν αξία 9,44 εκατ. ευρώ! Ειδικά στο πρώτο εξάμηνο 2024 οι μετοχές της Boursa Kuwait παρουσίασαν κέρδος αποτίμησης 1,644 εκατ. ευρώ σε σχέση με το τέλος του 2023. Το ποσό αυτό καταχωρήθηκε στο ειδικό αποθεματικό αποτίμησης της ΕΧΑΕ, από το οποίο αφαιρέθηκε αναβαλλόμενος φόρος ύψους 362 χιλ. ευρώ. Παράλληλα, η ΕΧΑΕ αναγνώρισε για το 2024 έσοδα 351 χιλ. ευρώ από το μέρισμα που αποφάσισε να διανείμει η Boursa Kuwait για τη χρήση του 2023! Με λίγα λόγια, ο Γιάννος Κοντόπουλος , ο νυν CEO της ΕΧΑΕ θα πρέπει να πίνει νερό στο όνομα του προκατόχου του Σωκράτη Λαζαρίδη, αλλά και στο όνομα του ΔΣ του Χρηματιστηρίου που έλαβε αυτή την τόσο επικερδή απόφαση το 2019.
Νέες άδειες για φωτοβολταϊκά της Metlen
Άδειες εγκατάστασης για τρεις φωτοβολταϊκούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας συνολικής ισχύς άνω των 35 MW εξασφάλισε η Εγνατία Μηχανολογικες Κατασκευές Μονοπρόσωπη ΑΕ, θυγατρική της Metlen Energy & Metals. Και οι τρεις σταθμοί θα εγκατασταθούν σε διάφορες θέσεις της Δημοτικής Ενότητας Πολυκάστρου του Δήμου Παιονίας στο Κιλκίς. Ο πρώτος σταθμός θα εγκατασταθεί στη θέση «Ξηρολάκκος 2» και θα έχει ισχύ 9,996 MW, καλύπτοντας έκταση 116.150,52 τ.μ. Θα αποτελείται από 24.990 φωτοβολταϊκά πλαίσια των 400 Wp, συνδεδεμένα σε 142 αντιστροφείς των 60 kW, ενώ θα συνδεθεί με το δίκτυο μέσω νέου υποσταθμού ανύψωσης τάσης 33/400kV, ΚΥΤ Μπαλλαϊκά.
Ο δεύτερος σταθμός αφορά σε δύο θέσεις, «Ξηρολάκκος 8» και «Ξηρολάκκος 13», με συνολική ισχύ 15,994 MW και έκταση 239.605,88 τ.μ. Ο σταθμός θα περιλαμβάνει 39.984 φωτοβολταϊκά πλαίσια και θα συνδεθεί με το ίδιο δίκτυο μέσω του υποσταθμού ΚΥΤ Μπαλλαϊκά. Ο τρίτος σταθμός θα εγκατασταθεί στη θέση «Ξηρολάκκος 14» και θα έχει ισχύ 9,996 MW. Θα αποτελείται από 24.990 φωτοβολταϊκά πλαίσια, συνδεδεμένα σε 142 αντιστροφείς των 60 kW και θα συνδεθεί επίσης με το δίκτυο μέσω του υποσταθμού ΚΥΤ Μπαλλαϊκά, καλύπτοντας έκταση 94.265,57 τ.μ.
Τα σενάρια για την Avramar
Σήμερα λήγει η τελευταία προθεσμία για την υποβολή δεσμευτικών προσφορών για την εξαγορά των δραστηριοτήτων της εταιρείας ιχθυοκαλλιέργειών Avramar. Ωστόσο, το μέλλον της επιχείρησης παραμένει αβέβαιο, καθώς η αμφιβολία κυριαρχεί πάνω από τον διαγωνισμό. Τα βλέμματα είναι στραμμένα στα τρία επενδυτικά σχήματα που έχουν προκριθεί – το ισπανικό fund Atitlan, τον αραβικό όμιλο Aqua Bridge και την ελληνική Philosofish. Ωστόσο, παραμένει άγνωστο αν θα καταθέσουν προσφορές ή αν θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια, αφήνοντας την Avramar σε αβέβαιη τροχιά.
Σε περίπτωση που οι προσφορές δεν ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των μετόχων και των πιστωτριών τραπεζών, η Avramar κινδυνεύει να βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Ένας νέος διαγωνισμός θα έθετε την εταιρεία σε ακόμη πιο επισφαλή κατάσταση, με το μέλλον της να μοιάζει αβέβαιο. Ακόμα και αν κατατεθούν προσφορές, η διαδικασία θα συνεχιστεί με αγωνία τις επόμενες εβδομάδες. Η αξιολόγηση των προσφορών αναμένεται να διαρκέσει από 15 έως 20 ημέρες. Αν, μάλιστα, επιλεγεί η ελληνική εταιρεία Philosofish, η γραφειοκρατική διαδικασία της Επιτροπής Ανταγωνισμού μπορεί να καθυστερήσει ακόμα περισσότερο την οριστικοποίηση της συμφωνίας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Avramar βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με αγωγές ύψους 4,9 εκατ. ευρώ, γεγονός που επιβαρύνει περαιτέρω τη δύσκολη θέση της.
Διελκυστίνδα για το Transfer Pricing
Μια «ζωντανή» συζήτηση για τις ενδοομιλικές συναλλαγές το λεγόμενο Transfer Pricing έλαβε χώρα στο πλαίσιο του 6ου Συνέδριου «Δίκαιο & Φορολογία» της Νομικής Βιβλιοθήκης. Στην «ζωντάνια» της συζήτησης συνέβαλε ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης του Κέντρου Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων (Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ.) Γιώργος Σταυρίδης , ο οποίος διατύπωσε ενστάσεις σε υψηλούς τόνους στη τοποθέτηση που έκανε για το Transfer Pricing ο Πρόεδρος της Επιτροπής Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων (ΕΛΤΕ) Παναγιώτης Γιαννόπουλος.
Ο κ. Γιαννόπουλος ανέλυσε την οπτική των ορκωτών για τις ενδοομιλικές συναλλαγές, η οποία είναι βεβαίως διαφορετική από την οπτική των εφοριακών. Ο επικεφαλής του Κέντρου Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων δεν έχασε την ευκαιρία να τονίσει στον κ. Γιαννόπουλο πως οι εφοριακοί εξετάζουν σε μεγαλύτερο βάθος τις ενδοομιλικές συναλλαγές και έχουν καλύτερη εικόνα από ότι οι ορκωτοί (που από την πλευρά τους εφαρμόζουν το πρότυπο). Η όλη συζήτηση θυμίζει τα όσα συμβαίνουν με το φορολογικό πιστοποιητικό. Οι ελεγκτικές εταιρείες δίνουν σε πολλές περιπτώσεις καθαρό φορολογικό πιστοποιητικό, αλλά στην πράξη αποδεικνύεται πως οι φαινομενικά «καθαρές» εταιρείες έχουν υποπέσει σε μεγάλη φοροδιαφυγή.
«Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει»
Έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Αμυντικής Βιομηχανίας (EDIP) έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία για όσους είχαν χτίσει το αφήγημα ενός μεγαλεπήβολου ευρωπαϊκού αμυντικού σχεδίου. Με προϋπολογισμό 1,5 δισ. ευρώ για την περίοδο 2026-2027, ο οποίος προορίζεται να υποστηρίξει όχι μόνο την αμυντική βιομηχανία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την Ουκρανία, το ποσό φαίνεται να είναι αντίστοιχο με αυτό που θα ξόδευε κανείς για να αγοράσει... μερικά υπερκοστολογημένα drones και ίσως μια-δυο μεταχειρισμένες φρεγάτες. Οι αιθεροβάμονες αυτής της στρατηγικής, προφανώς, δεν θεώρησαν απαραίτητο να εξετάσουν το κατά πόσο η αμυντική βιομηχανία και η υποστήριξη μιας χώρας που βρίσκεται σε πόλεμο μπορούν να επιτευχθούν με έναν προϋπολογισμό που θυμίζει μάλλον προσχέδιο τοπικού προγράμματος ανάπτυξης.
Όσο για τη στήριξη της Ουκρανίας, η οποία εξαρτάται από τα κέρδη των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ακούγεται σαν ένας αμυντικός σχεδιασμός βασισμένος στην ιδέα ότι οι «όλες οι πάπιες θα κάτσουν σε σειρά» και το Κρεμλίνο θα συμφωνήσει να αποδώσει τα χρήματα όταν έρθει η ώρα. Η δε απουσία προκαταρκτικής αξιολόγησης επιπτώσεων για το EDIP δείχνει την αποφασιστικότητα των εμπνευστών του προγράμματος να βουτήξουν στα βαθιά νερά χωρίς καν να κοιτάξουν αν υπάρχει πάτος. Από πλευράς διακυβέρνησης, η δομή του προγράμματος θυμίζει πολυεπίπεδο παζλ, στο οποίο συμμετέχουν τόσοι πολλοί φορείς και οργανισμοί που η παρακολούθηση και ο έλεγχος μετατρέπονται σε... άσκηση υπομονής. Και βεβαίως, η πιθανή ανάθεση έργων σε τρίτες χώρες έξω από την ΕΕ δίνει την αίσθηση πως η ευρωπαϊκή αμυντική ανθεκτικότητα βασίζεται κυρίως στο να βρούμε ποιος θα αναλάβει τη δουλειά με τους λιγότερους περιορισμούς. Όσο για τους στόχους και τα κριτήρια επιλογής των έργων, είναι τόσο ξεκάθαρα που θυμίζουν οδηγίες συναρμολόγησης από την ΙΚΕΑ: τα βήματα υπάρχουν, αλλά καλείσαι να μαντέψεις τι κάνουν. Με λίγα λόγια, σύμφωνα με την έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου το EDIP μοιάζει να είναι μια επιχείρηση «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει». Και δυστυχώς κάποιοι στην Ελλάδα έχουν επενδύσει πολιτικά σε αυτό…
