Για παράδειγμα, εκεί όπου υπάρχουν καθυστερήσεις των δεδουλευμένων αποδοχών, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ξέρουν πολύ καλά πως χρειάζεται να ισορροπήσουν τις αδήριτες προσωπικές ανάγκες με τον κίνδυνο να κλείσει μία ώρα αρχύτερα η επιχείρηση. Ο ποινικός χαρακτήρας της καθυστέρησης των δεδουλευμένων αποδοχών παραμένει. Η διάταξη σχετίζεται μόνο με το πότε μπορεί να θεωρηθεί ότι η καθυστέρηση ισοδυναμεί με απόλυση.
Στο εξής θα θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας αν ο εργοδότης καθυστερήσει πέραν των 2 μηνών να σας καταβάλει δεδουλευμένες αποδοχές, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης.
Κύκλοι της κυβέρνησης αναφέρουν πως η ανάκαμψη της οικονομίας πρέπει να συμβαδίζει με την εγκατάλειψη κακών εργοδοτικών πρακτικών. Η αοριστία της προηγούμενης διάταξης άφηνε στον δικαστή να κρίνει, που σημαίνει ότι στην πράξη είχαν αβεβαιότητα τόσο ο καλόπιστος εργαζόμενος όσο και ο καλόπιστος εργοδότης. Σημειωτέον ότι η αοριστία ωφελούσε τους κακόπιστους, που την εκμεταλλευόντουσαν για να μεταβούν ανώδυνα σε αδήλωτη εργασία και ταυτόχρονη λήψη επιδομάτων. Επίσης, δημιουργούσε αύξηση των προσφυγών στα δικαστήρια, με ανάλογη επιβάρυνση της Δικαιοσύνης και των ιδίων των προσφευγόντων.
