Επιστήμη

Θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι μια πλατφόρμα για διαμαρτυρίες ακτιβιστών εν μέσω παγκόσμιων εντάσεων;

Θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι μια πλατφόρμα για διαμαρτυρίες ακτιβιστών εν μέσω παγκόσμιων εντάσεων; Φωτογραφία: EPA
Εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού που ξεκινούν αυτόν τον μήνα και εν μέσω του τρέχοντος Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, οι ερευνητές θέτουν το ερώτημα αν θα πρέπει ο αθλητισμός να είναι μια πλατφόρμα προώθησης κοινωνικής δικαιοσύνης

Δισεκατομμύρια άνθρωποι θα παρακολουθήσουν φέτος τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού του 2024, όπως ήδη παρακολουθούν το τουρνουά ποδοσφαίρου Euro 2024. Και ενώ οι αθλητές θα μπαίνουν στους αγωνιστικούς χώρους, οι συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο θα συνεχίσουν να μαίνονται.

Οι αθλητές και οι αθλητικές ομάδες, αλλά και ομάδες ακτιβιστών έχουν χρησιμοποιήσει συχνά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλα αθλητικά γεγονότα ως «παράθυρα πολιτικών ευκαιριών», όπως π.χ. τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008, για να ασκήσουν πίεση κυρίως προς την Κίνα. Τότε η ανθρωπιστική οργάνωση Dream for Darfur με επικεφαλής τη Μια Φάροου άσκησε πίεση σε 19 εταιρείες-χορηγούς των Ολυμπιακών Αγώνων για να επικοινωνήσουν με τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και την κινεζική κυβέρνηση για το θέμα του Νταρφούρ, και να υπογράψουν επίσημα έγγραφα, εκφράζοντας την ανησυχία τους για τη βία στην αφρικανική περιοχή. Επιπρόσθετα, άσκησε πιέσεις στους χορηγούς να αναγκάσουν το Πεκίνο να άρει τη στήριξή του στο καθεστώς του Σουδάν και να μεταδώσουν ζωντανές εικόνες από ένα στρατόπεδο προσφύγων στο Νταρφούρ κατά τη διάρκεια των διαφημιστικών τους σποτ. Οι ακτιβιστές της οργάνωσης κατάφεραν να πείσουν, επίσης, το σκηνοθέτη Στίβεν Σπίλμπεργκ να παραιτηθεί από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή της τελετής έναρξης της Ολυμπιάδας. Οι ακτιβιστές, χρησιμοποιώντας το αφήγημα Genocide Olympics ανάγκασαν την Κίνα να αντιδράσει στις διεθνείς επικρίσεις και στην επικείμενη απειλή για μποϊκοτάζ της Ολυμπιάδας του 2008, ορίζοντας τελικά ειδικό αντιπρόσωπο για το Νταρφούρ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Πιο πρόσφατα, το 2022 όλα τα μέλη της ιρανικής ποδοσφαιρικής ομάδας αρνήθηκαν να τραγουδήσουν τον εθνικό ύμνο της χώρας τους πριν από τον αγώνα τους με την Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διαδηλωτές στο Ιράν. Η σιωπή ήταν μια ισχυρή πράξη περιφρόνησης κατά της ιρανικής κυβέρνησης μετά την δολοφονία της 22χρονης Mahsa Amini από την αστυνομία. Η κοπέλα συνελήφθη στην Τεχεράνη από την αστυνομία ηθικής και ο λόγος ήταν ότι δεν φορούσε «σωστά» το hijab της.

Οι φίλαθλοι αντιδρούν…

Μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Aston, το Πανεπιστήμιο Teesside στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας, με 1010 συμμετέχοντες διαπίστωσε ότι το 80% των φίλων του αθλητισμού (8 στους 10) αντιτίθεται στη χρήση του τουρνουά Euro 2024 ως πολιτικής πλατφόρμας για τις συγκρούσεις στην Ουκρανία και στη Γάζα.

Ο Δρ Jamie Cleland, στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας λέει ότι η πλειονότητα των φιλάθλων αντιλαμβάνεται πώς ο αθλητισμός έχει επιδείξει καταλυτική δράση σε γεωπολιτικές αλλαγές στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα, στην απομόνωση της Νότιας Αφρικής της εποχής του απαρτχάιντ. Ωστόσο, η πλειοψηφία πιστεύει ότι το EURO2024 είναι ένα αθλητικό γεγονός και, ως εκ τούτου, δεν πρέπει να εμπλέκεται με κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα.

«Οκτώ στους 10 οπαδούς απορρίπτουν την ιδέα ότι το ποδόσφαιρο πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την προώθηση της ειρήνης στην Ουκρανία, τη Γάζα ή αλλού, παρά το τεράστιο κοινό του τουρνουά. Τα ευρήματά μας αποκαλύπτουν ότι οι περισσότεροι φίλαθλοι συμφωνούν ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι μια ισχυρή πλατφόρμα για την πραγματοποίηση κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών – απλώς δεν θέλουν να συμβεί κατά τη διάρκεια του Euro 2024», λέει.

«Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η πολιτική δεν είναι αναπόσπαστο μέρος του αθλητισμού και αυτό είναι ενδιαφέρον γιατί την ίδια στιγμή είδαμε ότι τα 3/4 των συμμετεχόντων στη μελέτη μας υποστηρίζουν την αποβολή της εθνικής Ρωσίας από τις διεθνείς διοργανώσεις σε συνεννόηση με την UEFA», λένε οι ερευνητές.

Μια μερίδα (44%) οπαδών πιστεύει ότι οι ποδοσφαιρικές οργανώσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά την πολιτική τους επιρροή. Ένα παρόμοιο ποσοστό πιστεύει ότι οι ίδιοι οι φίλαθλοι θα μπορούσαν να ασκήσουν την επιρροή τους, όπως έκαναν οι φοιτητές σε πολλές πανεπιστημιουπόλεις των ΗΠΑ τις τελευταίες εβδομάδες.

Ο Δρ Jamie Cleland ανατρέχοντας στο παρελθόν λέει πως οι διαμαρτυρίες στους Ολυμπιακούς Αγώνες χρονολογούνται από το 1906, όταν ο Ιρλανδικής καταγωγής αθλητής στίβου Peter O'Connor μετά τη νίκη του στο τριπλούν και την απονομή, σκαρφάλωσε στον ιστό κι αντικατέστησε τη Βρετανική με μια Ιρλανδική σημαία σε ένδειξη διαμαρτυρίας ότι θεωρήθηκε Βρετανός αγωνιζόμενος.

Πιο πρόσφατα, πολλοί διάσημοι αθλητές έχουν εκφράσει έμπρακτα την επιθυμία τους να χρησιμοποιήσουν τον αθλητισμό ως καταλύτη για αλλαγή. Μετά τον θάνατο του George Floyd το 2020 και την επακόλουθη άνοδο του κινήματος Black Lives Matter, αστέρια του αθλητισμού από το NBA (National Basketball Association) έως την αγγλική Premier League έχουν μιλήσει σχετικά.

Το τουρνουά του Euro 2024 έχει ήδη δει μια έκρηξη φιλοπαλαιστινιακών εκδηλώσεων στις εξέδρες παρά την απαγόρευση σημαιών από μη συμμετέχουσες χώρες. Ακτιβιστές ήταν επίσης ορατοί καθ' οδόν για αγώνες, να μοιράζουν καπέλα στους οπαδούς σε μια επίδειξη φιλοπαλαιστινιακής αλληλεγγύης.

Οι φίλαθλοι δεν είναι και τόσο ανεκτικοί στον ακτιβισμό

Ενώ η κοινωνική δικαιοσύνη και οι πολιτικοί υποστηρικτές έχουν χρησιμοποιήσει τα αθλητικά γεγονότα προς όφελός τους, οι φίλαθλοι δεν είναι τόσο ανεκτικοί στον ακτιβισμό που καθοδηγείται από αθλητικές αρχές ή χορηγούς.

«Το ποδόσφαιρο μας επιτρέπει να ξεφύγουμε από τον κόσμο και τα προβλήματά του – δεν είναι ένα μέσο για να τα αντιμετωπίσουμε», λέει ένας οπαδός.

Ο Δρ Cleland λέει ότι ο κυνισμός των οπαδών δεν πρέπει να συγχέεται με την αδιαφορία, καθώς πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι οργανώσεις που κυβερνούν το ποδόσφαιρο δεν έχουν ειλικρίνεια και ακεραιότητα. «Οι φίλοι του αθλητισμού εξοργίζονται από τον οπορτουνισμό που υιοθετούν ορισμένοι αθλητικοί οργανισμοί – η διαμαρτυρία είναι καλή για τις επιχειρήσεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτα. Η στάση τους βασίζεται σε εμπορική σκοπιμότητα», λέει.

Ένας συμμετέχων στην έρευνα περιέγραψε ορισμένες περιπτώσεις ακτιβισμού σε αθλητικές εκδηλώσεις ως απλές ‘ θεατρικές παραστάσεις’ χωρίς αποτέλεσμα.

«Το να φοράνε κορδόνια στα χρώματα της σημαίας της κοινότητας LGBTQ+ μπορεί να κάνει μερικούς ποδοσφαιριστές να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους σε ένα παιχνίδι, αλλά φτάνει αυτό να αλλάξει τη νοοτροπία και να επιτρέψει στους ομοφυλόφιλους παίκτες να εκδηλωθούν δημόσια;», λένε συμμετέχοντες

«Και αν όχι, τότε πως πιστεύει κάποιος ότι με κάποιου είδους χειρονομία κατά τη διάρκεια του Euro 2024 θα κάνει είτε το Ισραήλ να σταματήσει την επίθεση στη Γάζα, είτε τη Χαμάς να απελευθερώσει τους ομήρους τους ή τον Πούτιν να αποσύρει τα στρατεύματά του από την Ουκρανία;», διερωτώνται οι συμμετέχοντες στη μελέτη.