Ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε έτοιμος να αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος, αλλά υπογράμμισε ότι αυτό πρέπει να γίνει σε μια «ωφέλιμη» στιγμή και όχι με βάση τη συναίσθημα.
«Δεν υπάρχει ταμπού για τη Γαλλία», υπογράμμισε ο Εμανουέλ Μακρόν, στην κοινή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε με τον Γερμανό καγκελάριο, Όλαφ Σολτς.
«Είμαι απολύτως έτοιμος να αναγνωρίσω ένα παλαιστινιακό κράτος. Αλλά πιστεύω ότι αυτή η αναγνώριση πρέπει να γίνει σε μια ωφέλιμη στιγμή. Δεν θα κάνω μια αναγνώριση με συναίσθημα», τόνισε ο Γάλλος πρόεδρος.
Η συζήτηση αυτή αναζωπυρώθηκε μετά την απόφαση της Ισπανίας, της Νορβηγίας και της Ιρλανδίας να αναγνωρίσουν επίσημα το παλαιστινιακό κράτος. Στους κόλπους της ΕΕ υπάρχει διαφωνία για αυτή την κίνηση, σημειώνει το Γαλλικό Πρακτορείο.
Μητσοτάκης: Η Ελλάδα θέλει να αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος, δεν είναι ο σωστός χρόνος
Στο ζήτημα της αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους αναφέρθηκε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR.
«Η Ελλάδα στηρίζει τη λογική των δύο κρατών, θέλει να φτάσει στο σημείο να αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος. Το θέμα είναι ο οδικός χάρτης, τα βήματα, αν τώρα είναι ο σωστός χρόνος. Πιστεύουμε πως όχι. Η τελική λύση σε αυτή την τραγωδία μπορεί να είναι μόνο η ίδρυση παλαιστινιακού κράτους που θα μπορεί να ζει ειρηνικά με το Ισραήλ», επεσήμανε ο πρωθυπουργός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επεσήμανε ότι η Ελλάδα σέβεται και δεσμεύεται από τις αποφάσεις του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, όταν ρωτήθηκε για την πρόταση του εισαγγελέα να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Μπενιαμίν Νετανιάχου.
«Η Ελλάδα έχει εκφράσει με πολύ έντονο τρόπο τον ισχυρότατο προβληματισμό της για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη Γάζα και ιδιαίτερα στη Ράφα. Έχουμε προειδοποιήσει το Ισραήλ ότι δεν πρέπει να γίνει χερσαία επέμβαση στη Ράφα, θα ήταν τεράστιο λάθος. Δεν είναι δυνατόν άμαχοι, παιδιά, να πληρώνουν μια στρατιωτική επιχείρηση που έχει ξεφύγει από ένα αποδεκτό όριο αντίδρασης του Ισραήλ», επεσήμανε ο πρωθυπουργός και σημείωσε ότι μια τέτοια καταδίκη του Ισραήλ δεν μπορεί να μην συνοδεύεται από το αίτημα απελευθέρωσης των ομήρων και καταδίκη της Χαμάς.
