Γαλλικοί πολιτικοί κύκλοι συζητούν ανοιχτά το ενδεχόμενο της «ιταλικής συνταγής» για μια κυβέρνηση εμπειρογνωμόνων «έκτακτης ανάγκης», σημειώνει σε σημερινό δημοσίευμά του το Politico.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι καμία πολιτική ομάδα δεν θα εξασφαλίσει την πλειοψηφία στις δύο κάλπες - που είναι προγραμματισμένες για τις 30 Ιουνίου και τις 7 Ιουλίου - γεγονός που αυξάνει την ανησυχία πως η γαλλική οικονομία θα καταρρεύσει μαζί με τους κεντρώους φιλελεύθερους του Μακρόν, που συμπιέζονται από την Αριστερά και την Ακροδεξιά.
Η «ανάκληση» της Λαγκάρντ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην «κόλαση» του Παρισιού μπορεί να φαίνεται σήμερα τραβηγμένη επιλογή, ωστόσο - σύμφωνα πάντα με το Politico - έχουν ήδη ξεκινήσει οι συζητήσεις για το ενδεχόμενο μια κυβέρνησης τεχνοκρατών που θα μπορούσε να ηγηθεί των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων στην οικονομία.
«Μια από τις λύσεις θα μπορούσε να είναι ο διορισμός μιας κυβέρνησης εμπειρογνωμόνων που θα μπορούσε να διαρκέσει ένα χρόνο περίπου», δηλώνει ο ειδικός στο δημόσιο δίκαιο Ερίκ Λαντό, ο οποίος μάλιστα υποδεικνύει ως πιθανούς υποψηφίους τον πρώην πρόεδρο της ΕΚΤ Ζαν-Κλοντ Τρισέ ή την Κριστίν Λαγκάρντ.
Ο Μακρόν και οι σύμμαχοί του έχουν επίσης διατυπώσει την ιδέα της δημιουργίας ενός ευρέος συνασπισμού που θα περιλαμβάνει μετριοπαθείς νομοθέτες από την αριστερά και τη δεξιά - σενάριο μάλλον απίθανο σε ένα τόσο πολωμένο πολιτικό τοπίο.
«Η Γαλλία δεν συνηθίζει τις κυβερνήσεις συνασπισμού, εκτός αν πρόκειται για συνασπισμούς όπου όλα τα κόμματα βρίσκονται στην ίδια πλευρά του πολιτικού φάσματος», αναφέρει η καθηγήτρια γαλλικού συνταγματικού δικαίου Lauréline Fontaine.
Οι φόβοι για ένα κοινοβούλιο... σε παράλυση έχουν κυριεύσει ακόμη και το στρατόπεδο του ίδιου του προέδρου. «Αυτό που διακυβεύεται είναι το μέλλον του έθνους ... Είτε θα υπάρξει μια σαφής πλειοψηφία, είτε διατρέχουμε τον κίνδυνο καθεστωτικής κρίσης», έχει δηλώσει ο υπουργός Οικονομικών του Μακρόν Μπρουνό Λε Μαίρ.
Σημείωνεται πως στη Γαλλία η πολιτική παράδοση υπαγορεύει πως ο πρόεδρος πρέπει να επιλέγει πρωθυπουργό από το κόμμα ή τον συνασπισμό με τις περισσότερες έδρες στο κοινοβούλιο.
Με βάση τις υπάρχουσες ενδείξεις, ο Μακρόν μπορεί να αναγκαστεί, έστω και απρόθυμα, να αξιοποιήσει τον ηγέτη του RN Ζορντάν Μπαρντελά για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Παραμένει ωστόσο αβέβαιο το αν ο 28χρονος - ο οποίος δήλωσε ότι δεν θα γίνει «δεκανίκι του προέδρου» και θα κυβερνήσει μόνο με πλειοψηφία - θα δεχτεί την πρόταση του Μακρόν.
«Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Μπαρντελά θα αρνιόταν την πρωθυπουργία», δηλώνει ο Jean-Yves Camus, ερευνητής της Ακροδεξιάς στο Ίδρυμα Jean-Jaurès. «Εκατομμύρια ψηφοφόροι της Εθνικής Συσπείρωσης περιμένουν αυτή τη στιγμή με κομμένη την ανάσα ... Ο Μπαρντέλα δεν μπορεί να πει: "Ω όχι, δεν έχω αρκετές έδρες" όταν βρίσκεται στο μεταίχμιο της ανάληψης της εξουσίας».
Ο Μπαρντελά ωστόσο θα μπορούσε πράγματι να αρνηθεί να κυβερνήσει, προκειμένου να αποφύγει να πιστωθεί μια χαοτική περίοδο στο τιμόνι της χώρας, πριν το μεγάλο στοίχημα της Μαρίν Λεπέν για την προεδρία το 2027.
Εάν ο Μπαρντελά γίνει ο πρώτος ακροδεξιός πρωθυπουργός της Γαλλίας χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορούσαν εύκολα να συνασπιστούν για να περάσουν πρόταση δυσπιστίας και να ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά, αν η Αριστερά «τερματίσει» πρώτη, μπορεί και αυτή να μην μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας.
Παρότι τα τέσσερα κύρια αριστερά κόμματα στη Γαλλία κατάφεραν να ενωθούν μετά την «σοκαριστική» απόφαση του Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, η συμμαχία τους παραμένει εύθραυστη και επιρρεπής σε εσωτερικές διαμάχες, καθιστώντας το σενάριο της σταθερής διακυβέρνησης... απίθανο.
Επιπλέον, λίγες μόνο ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο, η Αριστερά δεν μπορεί να συμφωνήσει ούτε καν σε έναν υποψήφιο πρωθυπουργό. Την Κυριακή, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, ηγέτης της «Ανυπότακτης Γαλλίας» επανέλαβε πως «θέλει να κυβερνήσει τη χώρα», διευκρινίζοντας ωστόσο πως δεν θα «επιβληθεί».
«Νομίζω ότι υπάρχει μια αυξανόμενη συναίνεση στο ότι δεν μπορεί να είναι ο Μελανσόν, τώρα πρέπει να βρούμε τη μέθοδο για να τον σταματήσουμε... Είναι πολύ αμφιλεγόμενος, πολύ μισητός στους Γάλλους», δήλωσε αξιωματούχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, στον οποίο παραχωρήθηκε ανωνυμία.
Οι απολιτίκ σωτήρες του enfant terrible
Αξίζει να σημειωθεί πως η Γαλλία έχει ιστορικό ισχυρών κυβερνήσεων, κάτι που σημαίνει πως θα εισέλθει σε αχαρτογράφητο έδαφος αν ο Μακρόν δεν μπορέσει να βρει έναν πρωθυπουργό που θα «καταφέρει» να παραμείνει στη θέση του. Εξ ου και οι εικασίες ότι ίσως χρειαστεί να καταφύγει στο διορισμό μιας απολιτίκ ομάδας ειδικών.
Επιστρέφοντας στο σενάριο των τεχνοκρατών, εκτός από τους επικεφαλής της ΕΚΤ Τρισέ και Λαγκάρντ, ο Γάλλος πρόεδρος θα μπορούσε επίσης να εξετάσει το ενδεχόμενο διορισμού ενός κοινοβουλευτικού μεγαλοστελέχους, όπως ο κεντρώος βουλευτής της αντιπολίτευσης Σαρλ ντε Κουρσόν, εγγονός Γάλλων ηρώων πολέμου που είναι δημοφιλής στην αριστερά και τη δεξιά, δηλώνει ο πολιτικός αναλυτής Μπενζαμέν Μορέλ στη «Le Figaro».
Μια τεχνοκρατική κυβέρνηση θα μπορούσε να αποφύγει αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις όπως «η γεωργία ή η νομιμοποίηση της ευθανασίας», σημειώνει ο Λαντό.
Η Γαλλία θα ακολουθούσε - έτσι - το παράδειγμα της Ιταλίας, όταν το 2012 ο πρώην επίτροπος της ΕΕ Μάριο Μόντι διορίστηκε επικεφαλής μιας κυβέρνησης εμπειρογνωμόνων.
Όποιος κι αν ηγείτο μιας τεχνοκρατικής κυβέρνησης θα έπρεπε πιθανότατα να υπομείνει μια θυελλώδη Εθνοσυνέλευση, σχολιάζει το Politico διευκρινίζοντας πως ο Γάλλος πρόεδρος δεν μπορεί να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές εντός 12 μηνών από τις πρόωρες εκλογές.
Η πολιτική αβεβαιότητα θα μπορούσε να αποδειχθεί ακόμη πιο επικίνδυνη όταν φτάσει η ώρα του προϋπολογισμού - δεδομένου ότι το Παρίσι προκαλεί αναταράξεις στις διεθνείς αγορές με το χρέος και τα δημόσια οικονομικά του, καθώς κινδυνεύει να μετατραπεί στο απόλυτο «enfant terrible» της Ευρωζώνης.
Εάν ο προϋπολογισμός δεν συμφωνηθεί εγκαίρως, η κυβέρνηση μπορεί να τον εφαρμόσει με διάταγμα, προκειμένου να διατηρήσει σε λειτουργία την κρατική μηχανή.
Χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, ωστόσο, μια τεχνοκρατική κυβέρνηση θα ήταν πρακτικά αδύνατο να εφαρμόσει κρίσιμες μεταρρυθμίσεις ή να προβεί σε περικοπές στον προϋπολογισμό.
