Η επιμονή του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη σε πολιτικές που έχουν προκαλέσει κοινωνική δυσαρέσκεια, η οποία εκφράστηκε και στις πρόσφατες ευρωεκλογές, συνιστά βασικό συμπέρασμα από την συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στην ΔΕΘ.
Ο κ. Μητσοτάκης (δείτε ΕΔΩ την συνέντευξη) κατέστησε σαφές ότι επί της αρχής δεν σκοπεύει να αλλάξει πορεία σε πολιτικές που έχουν προκαλέσει αντιδράσεις, σημειώνοντας μάλιστα ότι οι κυβερνήσεις έχουν υποχρέωση να απορροφούν το πολιτικό κόστος από πολιτικές που ενίοτε είναι δυσάρεστες.
Παρά την αρνητική αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου από τους πολίτες στις πρόσφατες ευρωεκλογές, ο πρωθυπουργός δήλωσε πεπεισμένος ότι αυτή η πολιτική θα αποδώσει σε ορίζοντα τετραετίας προς όφελος των πολιτών, προσθέτοντας πως «αν πρέπει να αναλάβουμε ένα πρόσκαιρο πολιτικό κόστος , όπως αυτό που ενδεχομένως εκφράστηκε στις ευρωεκλογές, αυτό είναι μέρος της ίδιας της πολιτικής διαδικασίας».
Πρόβλεψη για πτωτικό πληθωρισμό
Ως μεγάλους στόχους από τους οποίους θα ήθελε να κριθεί η κυβέρνηση το 2027 σε ότι αφορά την συνολική πρόοδο της χώρας που δεσμεύεται ότι θα επιτευχθεί μέχρι τότε, είναι η αύξηση του μέσου μισθού και το να έχει πραγματικά ένα σύστημα Υγείας αντάξιο της προσδοκίας των πολιτών.
Για μία ακόμη φορά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που η ακρίβεια ροκανίζει διαρκώς τα εισοδήματα των πολιτών, προέβλεψε πτωτική πορεία πληθωρισμού.
Ταυτόχρονα προανήγγειλε, όσον αφορά την ενέργεια, μία ακόμη επιστολή προς την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με θέμα την υφιστάμενη στρέβλωση στην αγορά ενέργειας της νοτιοανατολικής Ευρώπης σε σχέση με τις τιμές που πληρώνει η δυτική Ευρώπη.
Αφού διερωτήθηκε πως γίνεται να υπάρχουν ώρες της ημέρας που η οριακή τιμή του συστήματος είναι 10 φορές ακριβότερη στα Βαλκάνια απ’ ότι είναι στην Αυστρία ή στην Τσεχία, ο κ. Μητσοτάκης επισήμανε πως κάτι δεν δουλεύει καλά στο ευρωπαϊκό μοντέλο.
Προσωρινά πάντως και μέχρι να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα, διαβεβαίωσε ότι θα συνεχιστεί η επιβολή έκτακτων φόρων και τελών σε αυτούς τους παραγωγούς που πραγματικά βάζουν ουρανοκατέβατα κέρδη.
1000 μέρες και 1000 κάμερες
Στις χθεσινές εξαγγελίες για τον οδικό χάρτη των 1000 ημερών προς την Ελλάδα του 2027, ο πρωθυπουργός πρόσθεσε και τις... 1.000 κάμερες στην Αθήνα οι οποίες θα ελέγχουν την παραβατική συμπεριφορά στον δρόμο και θα πηγαίνει απευθείας η κλήση στον παραβάτη, ενώ πέραν του φρένου στις άδειες βραχυχρόνιας μίσθωσης στα τρία διαμερίσματα της Αθήνας, τόνισε πως αν υπάρχουν περιοχές που αισθανόμαστε ότι ξεπερνά ένα όριο η βραχυχρόνια μίσθωση, θα το κάνουμε και σε αυτές.
Με αφορμή εξάλλου το πρόβλημα της λειψυδρίας, ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε και ένα «εμβληματικό έργο», όπως είπε, την ένωση του ταμιευτήρα του Ευήνου και του Μόρνου με την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, η οποία από μόνη της έχει τετραπλάσιο δυναμικό από όλους τους ταμιευτήρες που καλύπτουν τις ανάγκες της Αττικής.
Έκανε λόγο για όχι ευκαταφρόνητη αλλά όχι τόσο ανησυχητική μείωση του νερού στους βασικούς ταμιευτήρες που καλύπτουν τις ανάγκες της Αττικής και επισήμανε ότι το νέο έργο θα χρειαστεί 3-4 χρόνια και θα γίνει με γρήγορες διαδικασίες για να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι είναι θωρακισμένη η Αττική και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και τα πιο ακραία σενάρια κλιματικής κρίσης, με αμελητέα- όπως ανέφερε, επιβάρυνση και στους λογαριασμούς του νερού.
Ψάχνοντας τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι παρότι υπεραμύνθηκε και πάλι των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ο πρωθυπουργός επί της ουσίας δεν απάντησε για το περιεχόμενο του ενδιαφέροντος που η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι υφίσταται στην πράξη από ξένα πανεπιστήμια.
Έκανε λόγο απλώς για «πραγματικό ενδιαφέρον», αλλά παρέπεμψε σε συγκεκριμένες εξαγγελίες τους επόμενους μήνες.
Για πρώτη φορά εξάλλου αναγνώρισε πως η πανεπιστημιακή αστυνομία έτσι όπως την είχαμε σχεδιάσει, δεν δούλεψε.
Ο κ. Μητσοτάκης επέμεινε ότι η κυβέρνηση δεν εμφανίζει μεταρρυθμιστική κόπωση , υποστήριξε ότι αυτό φαίνεται και από πρωτοβουλίες που είχαν κόστος, λέγοντας ότι δεν κρυφτήκαμε από την ανάληψη δύσκολων πολιτικών αποφάσεων.
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε την θετική αξιολόγηση για τις επιδόσεις του μηχανισμού πολιτικής προστασίας επιμένοντας ότι υπήρξε μία «μεγάλη αστοχία» η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό ακυρώνει την προσπάθεια που έγινε, αλλά δεν πρόκειται να δεχτεί την μηδενιστική κριτική.
